Where can we find two better hemispheres
Without sharp north, without declining west ?
/John Donne
Στην Ιστορία του Κόσμου (A History of the World ), την πιο πρόσφατη δουλειά της, η Samantha Sweeting αναλαμβάνει να διηγηθεί την παγκόσμια ιστορία μέσα από τον προσωπικό μύθο. Ένα κουκλόσπιτο, μινιατούρες, αναμνηστικά,φωλιές πουλιών, αυγά σε μικροσκοπικές κούνιες, κομμένα μαλλιά, σαλιγκάρια, σκουριασμένα καρφιά, καδραρισμένα φουστανάκια δημιουργούν ένα μελαγχολικό μουσείο φυσικής ιστορίας. Στο βίντεο ένας ρινόκερως κι ένα παγώνι προσπαθούν να μοιραστούν τον ελάχιστο κοινό χώρο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Sweeting προσπαθεί να εξερευνήσει τα όρια της επιθυμίας, να μοιραστεί την επίγεια θλίψη της και να ανα-διηγηθεί την εκδοχή της.
Στην Ιερότητα των Δακρύων (Τhe Sanctuary of tears), την περφόμανς που παρουσίασε στη Λιουμπλιάνα το 2012, κλεισμένη σε κουκλόσπιτο μεταμορφώνεται σε Mater Dolorosa προτείνοντας το στήθος της σε παρηγορητικό θηλασμό. Στο βίντεο λούπα ένα αρνάκι να προσπαθεί να πιεί γάλα από ένα άλλο γυναικείο στήθος.
Γεννημένη στη Σιγκαπούρη το 1982, πέρασε αρκετά χρόνια σαν εθελόντρια σε καταφύγιο για εγκατελελειμμένα ζώα στα Πυρηναία, εκπαιδεύτηκε σαν θεραπεύτρια μασάζ, δούλεψε με παιδιά και κακοποιημένες γυναίκες. Ζει στο Λονδίνο. Είναι από τις πρώτες καλλιτέχνιδες που συνέδεσε τόσο έντονα ανθρωποζωολογία (Anthrozoology) και τέχνη. Τα ζώα, φορτωμένα με συμβολισμούς, θεολογικές αναπαραστάσεις, στερεότυπα και μύθους, ιερά ή βρώμικα ανάλογα, είναι για τη Sweeting o ιδανικός δίαυλος συναισθηματικής επικοινωνίας με το κοινό. Ανθρωπομορφισμός, σπασμένες αφηγήσεις, κανιβαλισμός και τρυφερότητα, έρωτας και απώλεια συνιστούν το σύμπαν της.
Ένα βαλσαμωμένο ελάφι (Dans le jardin des Caresses,Βέλγιο,2001), γάτες που πηδούν σε σιδερένια στεφάνια μόλις εκείνη βγάλει την σπαρακτική κραυγή-εντολή στο Σπίτι που κατεδαφίζεται (The House Falls Down,Asylum Chapel,2011), η ίδια με προσωπείο γαϊδάρου πλατσουρίζοντας και λέγοντας παραμύθια σε μια σκουριασμένη μπανιέρα στο Bestilalia –I never imagined life without you.
H Samantha Sweeting δε διστάζει να φωτογραφηθεί με μια γάτα να γλείφει τη θηλή της, να χτυπάει κουδούνια αγνώστων για να μοιραστεί τη θλίψη τους μέσω του κοινού ύπνου (He Loved Her, and Sometimes She Loved Him Too , 2010) ή να γράφει στο ημερολόγιο της ''την περασμένη Τρίτη άρμεξα την Μπράμπλ,την κατσίκα...το ζεστό γάλα με γεμίζει τρυφερότητα, ζεστασιά... χαρούμενο και μελαγχολικό με προστατεύει...''
H Samantha Sweeting αφηγείται απλά την ιστορία της που δεν είναι άλλη από την ιστορία του κόσμου.
-Διαφορετικές ιστορίες,άλλωστε,δεν υπάρχουν.
σχόλια