Όπως μας την αφηγήθηκε η Στέλλα, που θεωρεί ότι δεν υιοθέτησε αυτή τα αδερφάκια, αλλά αυτά εκείνην!
Πεταμένα κάπου στη Βουλιαγμένη, τέσσερα νεογέννητα μαζεύτηκαν το 2004 από μια φιλόζωη (συνονόματη) κοπέλα, που τα μεγάλωσε με μπιμπερό.
Στο μήνα επάνω, με υιοθέτησε το ένα κορίτσι και το αγόρι της γέννας.
Είμαι από τις τυχερές μαμάδες που τα αδέρφια βγήκαν πολύ τρυφερά μεταξύ τους - τις περισσότερες φορές. (Κάποιες άλλες, ξυπνάω και βρίσκω τούφες να ίπτανται, λευκές και γκριζόμαυρες τιγρέ... Σαν όλα τ'αδέρφια!)
Η Μέλη δε χόρταινε ποτέ το φαγητό, από μωρό. Μας έγινε ζουμπουρλού. Το σύνδρομο του αδέσποτου, μάλλον.
Ο Νίνο σκαρφάλωνε στο πεζούλι του μπαλκονιού με όποιον τρόπο μπορούσε και περνούσε στο διπλανό διαμέρισμα να κάνει παρέα με το κουνέλι τους. Φώναζε η γειτόνισσα από το μπαλκόνι της: «μην τον ψάχνετε, σε μας είναι», καλή της ώρα.
Ώσπου ένα ζεστό καλοκαιρινό ξημέρωμα, ο Νίνο βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση από τον 5ο και η Μέλη κόντεψε να ρίξει με το κορμάκι της την πόρτα του δωματίου μας προκειμένου να μας ειδοποιήσει για το συμβάν. Όλα καλά, ούτε σπάσιμο ο επτάψυχος!
Στο νέο μας σπίτι όμως, την επόμενη χρονιά,το μπαλκόνι κλείστηκε απ'άκρου σ' άκρο με δίχτυ.
Μετά από μια «ταραχώδη» ζωή εννέα χρόνων στην Αθήνα, γεμάτη με φιλοξενίες και γιατροπορέματα άλλων αδέσποτων γατιών μέχρι να υιοθετηθούν, ανθρώπων που πέρασαν από τις ζωές μας και ευτυχώς τους πήρε ο άνεμος, αλλά και απόλυτης αγάπης, αφοσίωσης και τρυφερών στιγμών στην καθημερινότητά μας, ο Νίνο και η Μέλη έκαναν τα χαρτιά τους, βιβλιάρια, διαβατήρια κλπ, μπήκαν σε 2-3 αεροπλάνα, διανυκτέρευσαν σε pet friendly ξενοδοχείο στην άλλη πλευρά του ωκεανού και ζουν πια με τους γονείς τους στην απέναντι ήπειρο.
Αυτή η μαμά δε θα άφηνε ποτέ πίσω τα παιδιά της - για κανένα λόγο. Αυτός ο μπαμπάς δεν έκανε ποτέ παντιέρα την εκ των προτέρων γνωστή αλλεργία του - αγαπάω σημαίνει κάνω ό,τι είναι δυνατόν (και συνήθως τα καταφέρνω).
Τα δέκα μας κεράκια θα τα σβήσουμε φέτος στην αυλή εδώ στις ΗΠΑ, με καλεσμένους τα σκιουράκια και τα πουλιά της γειτονιάς μας. Μακάρι όλα τα αδέσποτα να είχαν την τύχη τούτων εδώ...
*Θέλετε να μοιραστείτε την ιστορία των κατοικιδίων σας;
Γράψτε μας εδώ >> [email protected]
σχόλια