ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

φετος ηταν οι χειροτερες διακοπες που εχω περασει ποτε.χειροτερες κι απο τοτε που οι γονεις σου ανακαλυπτουν οτι εχεις γκομενα και γινεται το σωσε στο σπιτι.τις περιμενα με ανυπομονησια, δεν εβλεπα την ωρα να γυρισω στο πατρικο απο το φοιτητοσπιτο μου.για να ανακαλυψω τελικα μετα απο 2-3 μερες οτι θελω να γυρισω πισω.περασα τις 2 βδομαδες μεσα, να σκεφτομαι ποσος καιρος εχει περασει "ανουσια".ηλπιζα να ερθω πιο κοντα με μια φιλη που εχουμε απομακρυνθει λογω σπουδων. τιποτα.θα μου πεις "κανε κι εσυ ενα βημα, μην τα περιμενεις ολα απο τον αλλον". δικιο. αλλα δεν εχω τη δυναμη. αλλωστε αυτη εχει βρει το δρομο της. παρεες εκει που σπουδαζει. γκομενος. το μονο που της λειπει ειναι να την πρηξω εγω με τη μιζερια μου. μια χαρα περναει, ας κανει οπως νομιζει.λιγο η "χαμενη" φιλη, λιγο που για καποιο σκοτεινο λογο τα χριστουγεννα παντα θα θυμηθεις την πρωην και θα σε πιασει μια καταθλιψη μαζι με θυμο.δεν πα να λες οτι την εχεις ξεπερασει. μπορει στην αρχη να ενιωσες ανακουφιση. αλλα 2 χρονια μετα κι ακομα κατι σε πιανει (οχι καλο) οταν σου ρχεται στο μυαλο. και ξερεις οτι εκεινη περασε την αρχη χαλια και τωρα το πιθανοτερο θα ειναι να γλεντοκοπαει καπου.οπως γλεντοκοπαει και η φιλη.και μενεις εσυ τελικα. χωρις τιποτα.αυτα..