15.1.2013 | 00:05
Θέατρο
Όπου και αν γυρίσω προσωπεία. Άνθρωποι που δεν κατεβαίνουν από το σανίδι, μένουν εκεί, περιμένοντας το χειροκρότημα. Μάλλον η αποδοκιμασία θα ήταν πιο ταιριαστή. Γιατί; Δεν βαρέθηκαν όλοι να προσποιούνται; Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να είμαστε εμείς και εύκολο κάποιοι άλλοι. Γιατί να νεκρώνουμε κομμάτια μας, να γυρίζουμε τις πλάτες στο εγώ μας, αφού στην πραγματικότητα είμαστε οι κύριοι και οι καλύτεροι γνώστες αυτού; Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν όλοι ήμασταν ξεκάθαροι, αν η συμπεριφορά που απαιτούμε από τους γύρω μας συνέπιπτε με το πως συμπεριφερόμαστε εμείς σε αυτούς.
