ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.1.2013 | 13:31

Παράξενος, ανομολόγητος, χωρίς αντίκτρσμα και μέλλον, ... έρωτας;

Νομίζω πως είμαι ερωτευμένος με μία κοπέλα που έχω δει ελάχιστες φορές, που έχω ανταλλάξει πέντε κουβέντες όλες και όλες μαζί της και δεν έχω καν συστηθεί.Το ονόμα της το έχω μάθει απο τρίτους.Σήμερα την είδα πάλι και δε μπορώ να ηρεμήσω.Έχω ερωτευτεί με το πρώτο άγγιγμα, με το πρώτό φιλί, αλλά αυτό το πράγμα δεν το έχω ξαναπάθει ποτέ.Να νιώθω τόσο έντονα δηλαδή μόνο με μερικές κουβέντες των είκοσι δευτερολέπτων.Χωρίς η κοπέλα να είναι η σούπερ θεά, ή να είναι προκλητικά ντυμένη πχ, κάτι που ίσως δικαιολογούσε αντικειμενικά το σάστισμα του σώματος και των λειτουργιών του οποιουδήποτε, κάθε φορά που τη βλέπω παθαίνω κοκομπλόκο.Παραλύω, σαν το κορμί της να μου εκτοξεύει κάποιου είδους αναισθησιογόνα.Νιώθω το κορμί μου να έλκεται από κάποια ενέργεια που πηγάζει απο το δικό της.Δεν κάνω πλάκα,πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό και δεν ξέρω τι να κάνω και πως να το ερμηνεύσω.Δυστυχώς την κοπέλα τη βλέπω σπάνια αφού μένει σε άλλη πόλη και δεν υπάρχει καμμία μα καμμία περίπτωση να προχωρήσει το ο,τιδήποτε.Απλώς νιώθω τόσο βλάκας και τόσο περίεργα...Δε μου έχει ξανατύχει κάτι παρόμοιο,τώρα που γράφω αυτό το σχόλιο,η καρδιά μου χτυπά δυνατά και κάτι με ωθεί να πάω πάλι κοντά της και ας είναι για μισό λεπτό.Ειλικρινά είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα και ανεξήγητο.Δε ζητάω συμβουλές μια και πραγματικά είναι αδύνατον να συμβεί το παραμικρό μαζί της,απλώς ήθελα να εξομολογηθώ κάτι ασυνήθιστο, κάτι φανταστικό που μου συμβαίνει και δε μπορώ να το πω σε κανέναν άλλο γιατί θα με πάρει με τις πέτρες.Νιώθω κάπως όπως όταν ήμουν μικρός και είχα κολλήσει με ένα ποδήλατο σε μία βιτρίνα.Ήταν πολύ ακριβό για να το αγοράσω, δεν ήταν κάτι τόσο ιδιαίτερο, αλλά εμένα μου είχε κολλήσει σαν όνειρο,ένας ωραίος λόγος για να ξυπνάω το πρωί με χαμόγελο, να βάζω στόχους και να έχω φιλοδοξίες.(Για την ιστορία,όταν κατάφερα τελικά να μαζέψω τα λεφτά, είχα μεγαλωσει αρκετά και εκείνο το αντικείμενο του πόθου μου δεν ταίριαζε πια στη διάπλασή μου και έτσι αναγκαστικά επέλεξα ένα άλλο ποδήλατο μεγαλύτερης κατηγορίας, καλύτερο και πιο όμορφο, το οποίο όμως δεν αγάπησα ποτέ)
1
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon