ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και ενώ είχα μία αισιοδοξία για τον καινούριο χρόνο με έχει πάρει από κάτω. Νιώθω ότι η κατάσταση μου χειροτερεύει όλο και πιο πολύ, ειδικά τις τελευταιές ημέρες. Μου λείπουν σημαντικά πράγματα όπως η συντροφηκότητα, μία δουλειά, φίλους. Η υγεία, δόξα το θεό είμαστε καλά -προς το παρόν. Δεν ξέρω αν φταίνε όλα αυτά αλλά με έχει πιάσει ένα αγχος, μία μελαγχολία και κάνω πάρα πάρα πολλές σκέψεις καθημερινά. Βαριέμαι να κάνω το οτιδίποτε, ό,τι και να κάνω με ζόρι γίνεται. Σηκώνομαι από το κρεβάτι μία-δύο το μεσημέρι ενώ έχω ήδη ξυπνήσει αρκετές ώρες πριν. Σήμερα έκανα κάποια θελήματα που μου είχε ζητήσει η μητέρα μου εδώ και δυο-τρεις εβδομάδες -με το ζόρι. Προχθές η μητέρα μου κατάλαβε ότι κάτι έχω αλλά της είπα ότι είμαι μια χαρά και ότι είναι η ιδέα της. Θέλω να μιλησω σε κάποιον και να βγάλω πολλά πράγματα απο μέσα μου, είτε αυτός είναι κάποιος ειδικός, είτε κάποιος γνωστός ακόμα και σε κάποιον τελείως άγνωστο(θα προτιμούσα έναν άγνωστο). Έχει τύχει αρκετές φορές να μιλάμε για την ψυχολογία με μερικούς γνωστούς μου και σκέφτομαι μήπως είναι η ώρα να μιλήσω αλλά τελικά κομπλάρω. Προς το παρόν θα βγάζω εδώ τα εσώψυχα μου.ΥΓ: Μήπως θα ήταν καλύτερα η λάιφο να προσλάβει έναν/μία ψυχολόγο να μας απαντάει και να μας συμβουλεύει; Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς εδώ μέσα το έχουμε ανάγκη.