ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ορισμένες φορές αισθάνομαι ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν.. σε μια άλλη διάσταση.Έχω χάσει το χαμόγελο μου, το πραγματικό αυτό που έβγαινε από την καρδιά μου και την ψυχή μου, τώρα απλώς γελάω γιατί πρέπει,με πιάνουν τα κλάματα , θυμώνω , νευριάζω με το παραμικρό.Νευριάζω με τον ηλίθιο αδερφό μου που κοιτάει μόνο την πάρτη του και με ποιον θα θα πηδηχτεί, ναι είναι gay και στριμμένο άντερο ένας καλοπερασάκιας κοινώς. Δεν τον νοιάζει ούτε αν είμαι καλά ούτε αν ζούμε οικογενειακώς τίποτα , είναι ένας ψεύτης που πια δεν μπορώ να καλύψω τα ψέμματα που έχει πει. Κινδυνεύει να χάσει την δουλειά του και δεν τον νοιάζει.Λες και μπορεί να κάνει τίποτα άλλο στην ζωή του.Επικοινωνία μηδέν!!! Εύχομαι μόνο να είναι καλά και να μην φάει το κεφάλι του.Κουράστηκα να μην μπορώ να βρω μια δουλειά , την οποιαδήποτε!!ακόμη και σκάλες ζητάνε αλλοδαπές,είναι τόσο κουραστικό να είσαι μέσα στο σπίτι όλη μέρα , μην μου πείτε βγες έξω, βγαίνω και περπατώ γιατί μόνο αυτό μπορώ, συνέρχομαι για μισή-μια ώρα και μετά πάλι κατσουφιάζω. Έχεις και το άλλο από όλους τους συγγενείς πότε θα παντρευτείς , πότε θα κάνεις παιδιά; τι μου λέτε καλέεεε εδώ δεν μπορούμε να συντηρήσουμε τα καθημερινά μας , όχι πως δεν θέλω αλλά πως; με τα 5ε που μένουν κάθε μήνα από την εργασία της μητέρας μου..ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ, δεν ήμουν έτσι, πως έγινα.. βρήκε ανοιχτό παραθυράκι η γκρίνια και χώθηκε μέσα μου.Την μόνη συγνώμη που χρωστάω είναι στον εαυτό μου , τόσα χρόνια έδινα στους πάντες και τώρα όλοι το καπελάκι τους και άντε γεια,εύχομαι να χαμογελάσω ξανά .. γιατί μου πάει να χαμογελώ.