ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που κρύβω καλά μέσα μου. Μου κατατρώει τα σωθικά. Παλεύει με νύχια και με δόντια να βγει, να ελευθερωθεί.. και δεν τον αφήνω. Πίσω απ αυτό το τόσο όμορφο και ευγενικό πλάσμα που έχεις μπροστά σου κρύβεται.. ένας άλλος άνθρωπος. Και όχι δεν είμαι διχασμένη προσωπικότητα. Είμαι μια καταπιεσμένη κοπέλα. Τον σύντροφό μου τον αγαπάω. Πολύ. Ήταν μια σχέση που ξεκίνησε πολύ χαλαρά πριν χρόνια, κατέληξε πλέον να είμαστε πιο σοβαρά δεσμευμένοι. Υπήρχαν πάντα γύρω μου αγοράκια να με διεκδικούν και να κάνουν τα πιο όμορφα πράγματα για να με κατακτήσουν, αλλά πάντα ήμουν Κυρία. Και ποτέ δεν τον απάτησα, ούτε καν έδωσα το δικαίωμα σε κάποιον να σκεφτεί για μένα κάτι τέτοιο. Όμως το τελευταίο διάστημα κρύβομαι. Έχω ερωτευτεί. Όχι δεν το είχα ξανανιώσει. Με το σύντροφό μου, σας είπα, ήταν μια χαλαρή σχεσούλα που ξεκίνησε κατά τα πρώιμα εφηβικά μου χρόνια. Δεν ήμουν δυστυχισμένη για να ψάχνω κάτι. Απλά έτυχε. Είμαι από πάρα πολύ αυστηρή οικογένεια, δεν μπορώ να χωρίσω. Δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτό που νιώθω. Δεν τον απάτησα. Εκτός από... μερικά παθιασμένα φιλιά με τον έρωτα, δεν τον απάτησα. Αλλά ΨΕΜΑΤΑ. Τον απάτησα. Με την σκέψη μου, στα όνειρά μου. Ξάπλωνα με άλλον αλλά κοιμόμουν με άλλον τα βράδια. Όταν κοιμόμουν. Και τα μάτια του έρωτα.. τα απαλά του χέρια πάνω στο κορμί μου.. τα ζεστά του χείλια στον λαιμό μου.. ήταν εκεί. Και εκεί είναι ακόμη. Ο έρωτας? Όχι ο έρωτας δεν είναι πια εδώ. Χάθηκε. Θα με θεώρησε το πιο ανήθικο πλάσμα. Δεν είμαι όμως. Ναι και λυπάμαι και ντρέπομαι, αλλά δεν το ήθελα. Το θέλησα δηλαδή στην πορεία, στην αρχή δεν το ήθελα. Να νιωσω έτσι δεν ήθελα, δεν το επεδίωξα. Δεν είχε να κάνει με το σεξ. Είχα και έχω πολύ ζωντανή σεξουαλική ζωή με τον σύντροφό μου, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. Είχε να κάνει με τα μάτια του.. Ξέρετε.. Τα πιο όμορφα μάτια. Κάπως θλιμμένα. Βαθύ βλέμμα. Αμετακίνητο. Γοητευτικό. Κοίταξα τα μάτια του και χάθηκα. Αυτό που στην αρχή τα κοιτάς.. κομπλάρεις.. χαμηλώνεις το πρόσωπο.. όταν σηκώνεις τα μάτια, το βλέμμα του είναι ακόμη εκεί.. ψάχνει το δικό σου.. περιμένει.. ακίνητα.. προσηλωμένα. Και κολλάνε τα μάτια στα μάτια.. για δευτερόλεπτα..? λεπτά..? για πάντα. Δεν χάθηκε ο έρωτας, ακόμη εδώ είναι. Καλά κρυμμένος και αυτός, μαζί με τις ενοχές και τις τύψεις μου και την ανηθικότητά μου.