ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λειπει η πρωην σχεση μου, μου λειπει παρα πολυ. Εγω πηρα την αποφαση να χωρισουμε γιατι δε πηγαινε αλλο, την αγαπουσα και την αγαπω απειρα (μεχρι τα πιο μακρινα αστερια) και ταιριαζουμε παρα μα παρα πολυ. Απλα μετα απο 3 χρονια σχεσης με κουρασαν πολλοι οι τσακωμοι, με εξαντλησαν. Και στο χα πει..... Δε θα αντεξω για πολυ.. Φταιω κι εγω στο οτι σε καθε τσακωμο επεφτε πολυ η ψυχολογια μου, ηταν δικο μου ελαττωμα αυτο.Δε ξερω πως να οργανωσω τη σκεψη μου. Θελω να γραψω τοοοοοοοσα πολλα και δε μπορω να περιοριστω σε αυτες τις λιγες σειρες. Μιλαμε μια φορα το μηνα, καταλαβαινω οτι σου λειπω, το ιδιο και σε μενα.. Μακαρι να ξερες οτι οταν ειμαι με τους φιλους μου, τους λεω ¨Α αυτο το κανα με σενα¨ η ¨α η Σ δε θα το κανε ποτε αυτο!¨ Κι εμενα μου λειπεις! Πολυ! Αλλα μεσα μου παλευει η λογικη... Ηταν δικη μου αποφαση να χωρισουμε αλλα αυτο δε σημαινει οτι δε θα ηθελα να ειμαστε μαζι.. Σημαινει οτι δε μπορω αλλο να τσακωνομαστε για βλακειες, να χαλαμε τη διαθεση μας για μαλακιες, να χανουμε χρονο σε ανουσια πραγματα.Δε μπορω να καταληξω καπου.... Εχουν περασει σχεδον 9 μηνες κι ακομα σε σκεφτομαι και σε θελω! Απλα οταν θυμαμαι τα αρνητικα επιβεβαιωνω τη λογικη αποφαση και συνεχιζω τη ζωη μου προσπαθωντας για κατι καλυτερο. (οχι σε θεμα σχεσης, γενικα {γιατι απο θεμα σχεσης πιστευω δεν υπαρχει κατι καλυτερο απο σενα [το ξερω οτι λεω μεγαλη κουβεντα, αλλα εγω το πιστευω]})