ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς περνά ο καιρός! Και κείνο το δάκρυ λιγόστεψε, ακούμπησε για λίγο στα μάγουλα, ψιθύρισε ίσως και λίγο το όνομα σου. Μα λιγόστεψε, αυτό μονάχα με αφορά, αυτό μονάχα δεν με πονά -μα παραμένει ρεαλιστικό στοιχείο του μέσα μου. Διέγραψα τα mail μας σήμερα,να ξέρεις. Ή μάλλον,απλά τα αποθήκευσα σε εκείνο το φλασάκι. Κρύφτηκες. Σε έκρυψα. Κρυμμένος ήσουν και τότε -κρυμμένος στα δικά σου ''μη'' και στα δικά σου ''μα''. Λυπήθηκα. Νοστάλγησα. Μα το δάκρυ δεν ήρθε. Ποτέ ξανά, στο δήλωσα. Άλλωστε, θα μείνεις φάντασμα. Το φάντασμα μες στο φλασάκι. Σε αγαπώ - μα δεν αγγίζονται τα φαντάσματα καρδιά μου,μόνο περνάμε από μέσα τους...