ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.1.2013 | 15:33

Σας παρακαλώ όχι κακεντρεχή και μνησίκακα σχόλια...Δεν βοηθούν!

Γεια σας ! Ειμαι η Μαρια, ειμαι 23 ετων και μετα απο παρα πολυ καιρο ενιωσα την αναγκη να μπω στην Lifo και να εξομολογηθω οσα νιωθω...Περναω μια πολυ περιεργη φαση και σας παρακαλω να σχολιασετε μονο οσοι εχετε πραγματικη διαθεση για συμβουλες...Ειμαι πτυχιουχος του ΑΕΙ Νοσηλευτικης, αριστουχος και με υποτροφιες..Το ανικανοποιητο,ομως, αρχισε πριν καν μπω στην σχολη...Βλεπετε μικρη ειχα δει τον παππου μου να πεθαινει απο ανακοπη καρδιας και απο τοτε ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου και σε εκεινον να γινω καρδιολογος, για να μην επιτρεψω σε οσους μπορω να βλεπουν το θεαμα που ειδα εγω με δικους τους συγγενεις...Λιγο πριν τελειωσω τη Νοσηλευτικη εγιναν τα εξης δυο καλα: Πρωτον, γνωρισα εναν απιστευτο ανθρωπο, με τον οποιο ειμαστε ακομα μαζι ( δηλαδη σχεδον 3 χρονια). Δευτερον, μου προταθηκε υποτροφια για να σπουδασω Ιατρικη στην Αμερικη...Φοβουμενη ομως να αντιμετωπισω το αγνωστο μονη μου και επειδη δεν ηθελα να χρωσταω ολη μου την καριερα στον ανθρωπο που μου την προτεινε, αρνηθηκα και αποφασισα να δωσω κατατακτηριες σε Ιατρικη Σχολη εντος Ελλαδας...Την πρωτη φορα που εδωσα κατατακτηριες, κοπηκα για 0,5 της μοναδας, με αδικη βαθμολογηση, ενω η πραγματικη αιτια ηταν οτι η θεση που μου ανηκε δικαιωματικα δοθηκε σε ενα παιδι με κομματικες διασυνδεσεις.. Δεν το εβαλα κατω, και εδωσα πριν εναμιση μηνα δευτερη φορα...Ειμαι σιγουρη για τον εαυτο μου οτι τα πηγα καλα, ωστοσο η διαρκης αναβολη των αποτελεσματων κοντευει να με τρελλανει... Φοβαμαι και τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να αποτυχω ξανα...Την ηδη ασχημη ψυχολογια ερχονται να χειροτερεψουν και νεα φιλων μου...Η μαμα του ενος μαθαινω οτι εχει τελικο σταδιο καρκινου, η αδελφη ενος αλλου αποβαλλει αναγκαστικα λογω χρωμοσωμικης ανωμαλιας του παιδιου...Καθε μερα προσπαθω να βλεπω τη ζωη θετικα, και την ιδια στιγμη θελω να βαλω τα κλαματα για οσα γινονται γυρω μου,ειδικα σε γνωστους μου, και δεν μπορω να κανω κατι γι'αυτους.. Θελω τοσο να περασω στην σχολη, για να ειμαι σε θεση να κανω κατι για τους φιλους μου (και μη) που υποφερουν...ΣΥΜΠΑΝ ΜΕ ΑΚΟΥΣ?? ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ...
 
 
 
 
Scroll to top icon