ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
5.2.2013 | 12:04

ειλικρινά δε ξέρω από που ν'αρχίσω...

Βλέπω τους συνομήλικους μου κι είναι χαμένοι. Νιώθουν χαμένοι. Γεμάτοι ψυχολογικά προβλήματα και βλέπεις το στρες να τους τρώει τη ζωή μέχρι που το στρες γίνεται κατάθλιψη. Σχέσεις κατεστραμμένες παντού, φιλίες χρόνων που διαλύονται σε μία στιγμή. Τι πήγε στραβά στη γενιά μου;Μεγαλωμένοι λοιπόν σε μια φούσκα, νομίζαμε πως η ζωή είναι σαν τις αμερικάνικες ταινίες κι οι γονείς μας έκαναν τα πάντα για να μας διατηρήσουν αυτή τη φαντασίωση, φυσικά ήθελαν να μας ευχαριστήσουν αλλά στο τέλος το πίστεψαν κι αυτοί. Και τότε πιάνει η κρίση και μας πετυχαίνει πάνω εκεί που πηγαίναμε να ανοίξουμε τα φτερά μας και τότε έρχονται κάποιοι μας τα δένουν κι ύστερα τα κόβουν τελείως. Τα ανέμελα φοιτητικά χρόνια εγώ και πολλοί άλλοι σαν κι εμένα δε τα ζούμε. Απλά ζούμε. Απλά αναπνέουμε γιατί φροντίζουν κάποιοι να εξαφανίζουν κάθε ελπίδα. Βλέπω κάθε μέρα τους γονείς μου όλο και πιο χάλια, αγχωμένους, πόνοι τους πιάνουν σε διάφορα σημεία και τρέμω μην όλο αυτό οδηγήσει σε χειρότερα. Τα πράγματα είναι σκατά και για τη γενιά μου είναι ακόμα πιο σκατά.Σπαταλήσαμε 12 χρόνια σε ένα σχολείο που δε μας έμαθε τίποτα. Τρία χρόνια μετά και δε θυμάμαι τίποτα, 18 χρονών βγήκα από εκεί μέσα και αρχίζοντας να ζω στην κοινωνία σαν ενήλικη συνειδητοποίησα πως το πιο ουσιαστικό πράγμα που έμαθα αυτά τα 12 χρόνια ήταν όταν στη δευτέρα δημοτικού η κ.Μαρία μας είπε πως εκεί έξω είναι ζούγκλα. Κι αφού δεν έφταναν τα 12 χρόνια και το στρες των πανελληνίων τώρα σπαταλώ άλλα 4(ελπίζω) χρόνια μαθαίνοντας μια τέχνη ουσιαστικά μόνη μου σ ένα κτίριο χωρίς υποδομές και καθηγητές που αν δε βαριούνται σίγουρα μας χρησιμοποιούν για εκτόνωση των προσωπικών τους προβλημάτων...κι απλά περιμένω να τελειώσω να φύγω από αυτή την τελειωμένη χώρα.Όλα αυτά τα λέω για τα παιδιά της ληστείας στην Κοζάνη. Στην αρχή αρνιόμουν ν ασχοληθώ και να ψάξω τι συνέβει αλλά δε μπόρεσα και διαβάζοντας απαντήσεις στα άρθρα της LIFO απλά εξοργίστηκα ακόμα περισσότερο.Κάποιοι καταδικάζετε την τρομοκρατία. Τι είναι τρομοκρατία; Είναι μια βόμβα τρομοκρατία; Οι φάκελοι με φόρους που έρχονται χωρίς σταματημό στα σπίτια μας δεν είναι τρομοκρατία; Το "ή δουλεύεις για ψίχουλα ή τράβα σπίτι σου" που συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι τρομοκρατία; Τρομοκρατία δεν είναι αυτό που σας είπαν τα μίντια ότι είναι. Τρομοκρατία είναι αυτό που σου προκαλεί τρόμο κι εμένα αυτά τα παιδιά τρόμο δε μου προκάλεσαν. Μακάρι να είχα τα κότσια να κάνω το ίδιο. Κάποιοι άλλοι καταδικάσατε τη βία. Τι είναι βία; Κι εσείς που την καταδικάζετε από ποια θέση ισχύος την καταδικάζετε; Η βία που χρησιμοποίησαν οι αστυνομικοί και παραμόρφωσαν τα πρόσωπα τους και με θράσος προσπάθησαν να "σβήσουν" με τις άθλιες γνώσεις φώτοσοπ...δεν είναι βία,ε; Κι όσοι τολμήσουν και μου μιλήσουν για αθώους αστυνομικούς που αν περάσουν όλο το σώμα από ψυχίατρο το 90% θα κριθεί ακατάλληλο κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε όπλα και χημικά. Πείτε μου λίγο πάλι για τη βία που καταδικάζετε.Αυτά τα παιδιά είναι νέοι σαν κι εμένα που τους υποχρέωσαν να ζήσουν σε μια κοινωνία σάπια ως το κόκκαλο. Είναι εγκληματίες; Ναι είναι, αλλά για μένα όλοι είμαστε. Κι αυτοί που μας έφεραν εδώ κι αυτοί που απαντούν με βία κι όλοι οι υπόλοιποι που καθόμαστε κι απλά πληρώνουμε ό,τι λογαριασμό βρίσκουμε στο γραμματοκιβώτιο. Κι αυτό εγκληματική πράξη είναι. Μας κατέστρεψαν και σας πείραξαν τα παιδιά αυτά; Αφήνετε πολιτικούς να σας καταστρέφουν τη ζωή, να σας παίρνουν όλα όσα με κόπο αποκτήσατε αλλά σας πείραξε αυτό; Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας; Τέτοια αντιμετώπιση θα τη δεχόμουν 5-6 χρόνια πριν αλλά όχι τώρα πια. Αλλάξτε μυαλά! Δε ζούμε σε μια ειρηνική κοινωνία, δεν υπάρχει δημοκρατία. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει και όπως τον βολεύει και τα θύματα είναι πάντα αθώοι. Η τράπεζα είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, τα παιδιά με τον "βαρύ" οπλισμό είναι το κράτος με τα μνημόνια κι όσοι έτυχε να ναι παρόντες είμαστε όλοι εμείς. Η διαφορά είναι πως η ληστεία που τόσο σας εξόργισε δεν είχε θύματα, ενώ η ληστεία που συμβαίνει τόσα χρόνια στη χώρα μας έχει πολλά που όμως δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Η μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση στην Ελλάδα είναι το κράτος κι ό,τι και όποιος συνδέεται με αυτό.
 
 
 
 
Scroll to top icon