ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια ησυχη Πεμπτη στη παραλία...σε μια πανέμορφη καφετέρεια στην οποία τυχαινει να δουλέυω.Λίγος κόσμος ...χαλαρωμενος όσο ποτέ απολαμβλανοντας το δροσερο αερακι της σημερινης χειμωνιατικης μερας...Άνθρωποι μοναχικοι ατενιζοντας τη θαλασσα γεματοι σκεψεις..Ανθρωποι βιαστικοι...ζευγαρια που διαβαζουν εφημεριδες..και εγω με ενα σφιξιμο στο στομαχι...γεματη ανυπομονησια για το καλοκαιρι που ερχεται...θέλοντας να ξεφυγω απαυτο το ανχος που δεν ξερω ακομα αν ειναι γλυκο και απαραιτητο ή απλα "κακό" ...Σκεψεις που πηγαινοερχονται και ελπιδες για ονειρα που θελω να κατακτησω...ελπιδες για ερωτισμο και καταστασεις που δεν εχω ξαναζησει...αλλά και παλι.....και μονο η ιδεα τους με ανχωνει...η σκεψη οτι οποτε θελω υπαρχει τροπος να ξεφυγω απαυτα που μου προκαλουν σφιξιμο...με χαλαρωνει...!Αλλά και πάλι...Ελάχιστα! Ισως θα επρεπε τις καταστασεις αυτες να μην τις αφηνεις να συμβαινουν χωρις τη σιγουρια του να καταληξουν σε κάτι ευχαριστο..Μα και παλι...κατι το αυθομητο αποκλειεται να καταληξει σε κατι ευχαριστο???Είναι τραγικο να φοβασαι να δοκιμασεις?και αν δεν μπορεσεις να το ξεπερασεις ποτε?αν όχι?καποιος πρεπει να βοηθήσει....και η μερα συνεχιζει να ειναι πανεμορφη...το αερακι δροσερο....οι ανθρωποι σκεπτικοι...και εγω ξαφνικα γεματη συναισθηματα αγαπης για την οικογενεια μου και τις κολλητες μου.....μα ακομα προβλιματισμενη...!καλημεραα!!!!!