ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι έντονα πόσο άπληστη είναι η φύση του ανθρώπου! Ίσως βέβαια αυτή η αίσθηση του ανικανοποίητου να συνιστά και την κινητήριο δύναμη της προόδου,το να μην επαναπαύεσαι δηλαδή σε ό,τι έχεις κατακτήσει...φοβάμαι όμως μήπως είναι συγχρόνως η ίδια η καταδίκη του ανθρώπου στη δυστυχία...Και όταν η ακατασίγαστη επιθυμἰα ανέλιξης διοχετεύεται στην εσωτερική προσπάθεια αυτοβελτίωσής του, το παράγωγό της μπορεί να είναι ένας φιλόσοφος (ή από την άλλη ένας δυστυχισμένος τελειομανής και ματαιόδοξος άνθρωπος), όταν όμως στρέφεται στην απόκτηση υλικών αγαθών, το προϊόν της είναι η κοινωνία μας, όπως ακριβώς τη γνωρίζουμε και την αναγνωρίζουμε γύρω μας και μέσα μας. Δεν ισχυρίζομαι πως υπάρχει κάποιο κακό με τα καταναλωτικά αγαθά πέρα από το ότι, σε αντιβολή με τα πνευματικά, έχουν χαραγμένη ταυτόχρονα με την ημερομηνία παραγωγής και την ημερομηνία λήξης.Συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό μια απάντηση ενός καθηγητή πανεπιστημίου (καθηγητή του πατέρα μου,από τον οποίο φυσικά και την έμαθα...φανταστείτε τί πήγα και θυμήθηκα:p) σε αντίστοιχη απορία των μαθητών του αναφορικά με το μέγεθος της αμοιβής του..."Είμαι ευτυχής, γιατί αυτά που πληρώνω εγώ στην εφορία κάποιοι τα παίρνουν ως μισθό αλλά είμαι και δυστυχής, γιατί ο μισθός μου είναι για άλλους η εισφορά τους στην εφορία"Είναι σίγουρα θεμιτή η εσωτερική μας ανάγκη για πρόοδο εκπεφρασμένη σε όλους τους τομείς, ας μη γελιόμαστε όμως, παιδιά, αν πέσουμε στην παγίδα να γίνουμε θηρευτές της "αθανασίας", η ζωή θα μας υπενθυμίσει με άσχημο τρόπο πού κρύβεται το νόημά της...(Αν και, για μένα, υπάρχουν θνητοί που κατέκτησαν την αθανασία, είναι όμως εκείνοι που κατόρθωσαν να συλλάβουν επακριβώς το νόημά της..αυτοί είναι οι δικοί μου "Θεοί"...Οι δικοί σας ποιοί είναι;-)