10.2.2013 | 23:59
Κάθε ημέρα η αλλαγή μου αναβάλλεται.
Ενδιαφέρομαι για σένα,το έχω δείξει τόσες φορες, μάλιστα νιώθω πράγματα. Σου μιλώ ακόμη,μαθαίνω νέα σου, μοιράζομαι νέα σου. Κι όταν τελειώνει η συζήτηση, σκέφτομαι πώς τα κατάφερα πάλι να σου αφιερώσω τόση σκέψη μου! Όχι ότι είναι κακό, προς Θεού. Μα δεν είμαστε μαζί. Κι ούτε θα μαστε. Εγώ γιατί μένω εδώ ; Και γιατί δεν καταλαβαίνω πως δεν...; Τι φταίει; Ρε πουλάκι μου,σε θέλω ,ναι,το παραδέχομαι αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσω να αδιαφορώ και λίγο, αλλιώς δεν με βλέπω καλά. Σαφώς θα ήθελα να με θέλεις, σαφώς θα ήθελα να μοιραστώ πολλά μαζί σου -οπως αυτη την αλλαγη που θέλεις στη ζωή σου,μετά σκεφτομαι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΟΥ. Αν σου στειλω ξανα μην μετα τις 12, να με χέσω. Τι χαζή που μαι.
