ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουν περασει 24 ωρες. Αχ και ηταν τοσο ωραια. Αλλα φοβαμαι. Φοβαμαι τοσο πολυ, γιατι ηταν αλλη μια ψευδαισθηση. Γιατι σημερα πηρα το χαπι. Που θα κανει μπουμ μεσα μου. Ηταν ωραια. Και φιλουσε υπεροχα! Αλλα υπηρχαν τεχνικα προβληματα γιατι ειμασταν λιωμα. Αλλα ηταν ωραια. Γιατι του αρεσα. Ενιωθα ομορφη. Εχω να νιωσω ομορφη πολυ καιρο. Γιατι αμφιβαλλω για τον εαυτο μου. Γιατι εχω 15 κιλα παραπανω. Κι ομως πριν 37 ωρες ημουν χαρουμενη. Περιεργο ετσι; Πριν 36 ωρες εκλαιγα με λυγμους στο πατωμα, στο οποιο ειχα πεσει καθως τα ποδια μου δεν με βαστουσαν αλλο. Εκλεισα την πορτα κι επεσα. Γιατι ενιωθα ασχημη. Και κοιταζομουν στον καθρεφτη και ημουν ομορφη. Ειρωνια. Μετα απο λιγο σηκωθηκα, ανεπνευσα, πηρα το χαπι και εστριψα ενα τσιγαρο. Με καθε ρουφηξια, το βαρος που με πιεζε προς τα κατω, που με εκανε αδυναμη, εφευγε. Και ενιωσα ηρεμια. Τωρα, γραφω εδω. Γραφουν οι οδηγιες στο χαπι: "Αν ληφθει μεσα σε 24 ωρες απο την επαφη, η αποτελεσματικοτητα φτανει το 95%. Αν ληφθει μεσα σε 48 ωρες, το 85%." Αστειο ετσι; Ενα προβλημα εχει λυθει κατα 85%. Γιατι πριν απο 1 μολις ωρα, πηρα το χαπι. Και λεω να στριψω αλλο ενα τσιγαρο και να ζωγραφισω τιποτα μπας και αλαφρυνω λιγο παραπανω. Αλλα κλαιω παλι. Ισως γιατι πριν 37 ωρες δεν ημουν μονη μου.