ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λαχταρώ να σε δω.Να σε αγγίξω.Να κάνω έρωτα μαζί σου.Να περπατήσουμε πιασμένοι χέρι χέρι.Να μου μιλάς για όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα όπως συνηθίζεις...Επιμένεις.Πως είσαι δύσκολος άνθρωπος,πως δεν ανοίγεσαι,πως δεν χαρίζεις την καρδιά σου χωρίς όρους και όρια.Πεισματικά επαναλαμβάνεις ότι στον συναισθηματικό τομέα είσαι άτομο απαιτητικό.Κι εγώ χάνομαι.Λαχταρώ να αγκαλιάσω την ψυχή σου,να σε προσέχω,να μην σε αφήσω να πληγώνεσαι,να πονάς,να θλίβεσαι.Λαχταρώ να σου φέρνω τον ήλιο όταν σκοτεινιάζεις,και το σκοτάδι όταν έχεις ανάγκη την μοναξιά και την περισυλλογή.Γράφω για σένα δεκάδες ποιήματα.Ζωγραφίζω θάλασσες,δρόμους για να έρθω κοντά σου.Τότε μου λες πως η απόσταση βρίσκεται μέσα μας...Κρατάς κλειστά τα χαρτιά σου.Αφήνεις ελπίδες να αιωρούνται σαν νεράιδες ή σαν γκιλοτίνα πάνω από το κεφάλι μου.Επαναλαμβάνεις να μην βασίζομαι στις υποσχέσεις σου.Και πληγώνομαι.Όμως αν με άφηνες θα άνοιγα όλες τις πόρτες σου,να μπει αέρας,να μπει νερό,να καθαρίσει η καρδιά σου από κατακάθια του παρελθόντος που σε τρυπάνε σαν αγκάθια.Αν με άφηνες θα σε φυλούσα σαν θησαυρό,άγρυπνος φρουρός πάνω από τα προβλήματα σου.Παρόλα αυτά,η καρδιά σου μοιάζει να έχει παγώσει.Μεγαλώνεις και τα αισθήματα σου πεθαίνουν.Και μαζί με την άρνηση σου,πεθαίνω και εγώ.Αφού δεν μπορώ να το πω σε εσένα,εξομολογούμαι.Το μόνο που θέλω είναι να με ερωτευτείς,για να σου αποδείξω πως ο έρωτας υπάρχει στ'αλήθεια...