ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξερω που παταω και που βρισκομαι..νιωθω κυριολεκτικα χαμενος..ειμαι ενα παιδι πολυ ομορφο αλλα ολα αυτα τα χρονια ειμαι μονος μου χωρις να το θελω..η ζωη μου ειναι εντελως μιζερη..το εζησα σημερα,δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα να βγαινεις εξω,να σε κοιτανε,να σου χαμογελουν και να ακους διαφορα σχολια κολακευτικα διπλα σου σε βαθμο εκνευριστικο και να σκεφτεσαι οτι ποτε καμια δεν ηταν διπλα σου και καθε βραδυ γυρνας σπιτι μονος με τις σκεψεις σου και δεν ξερεις τι φταιει..η μαλλον ξερω..με τους παλιους μου φιλους ξεκοψα γιατι ηταν ρεμαλια..με τη σχολη δεν ασχοληθηκα στην αρχη με αποτελεσμα να μην εχω γνωριμιες απο κει και οι κλικες εχουν δημιουργηθει..επικοινωνιακος δεν ειμαι,μαλλον κλειστος και λιγο απομακρος για οσους δεν με ξερουν,,εσωστρεφης,θελω χρονο να ανοιχτω στον αλλο αν και προσπαθω να γινω πιο φιλικος και το χω καταφερει σε μερικο βαθμο αλλα..ισως να φαινομαι δηθεν η σνομπ γι αυτο το λογο αλλα δεν ειναι αληθεια,το αντιθετο.πλεον σαν να εχω συμβιβαστει με τη μοναξια μου,εχω κλειστει στο εγω μου και σκεφτομαι οτι δεν υπαρχει λογος να με προσεγγισει καμια παρα μονο για την ωραια εικονα μιας και ζωη πλεον δεν εχω..ουτε φιλους,ουτε γνωριμιες,ουτε διασκεδαση τιποτα..βλεπω αλλους που δεν εχουν τιποτα ιδιαιτερο ουτε σαν χαρακτηρα και ομως εχουν αυτοπεποιθηση,κανουν τη ζωη τους και περνουν καλα και νιωθω εντελως αποτυχημενος..το μονο που με κραταει ορθιο ειναι οτι δεν μπορω να τα παρατησω..δεν το επιτρεπω στον εαυτο μου..αλλα δεν ξερω τι να κανω..αν υπαρχει εστω καποιος που βλεπει πιο καθαρα τα πραγματα ας πει τη γνωμη του για το τι μπορω να αλλαξω..δν τη παλευω αλλο...