19.2.2013 | 00:00
Ρε Μαριάννα...
Το ξέρω ότι δεν μπόρεσες να με καταλάβεις. Δεν σε κατηγορώ.Το ξέρω ότι η στάση μου σε πίεζε τόσο πολύ που μερικές φορές παραλίγο να εκραγείς. Δεν με κατηγορώ. Το ξέρω πως αυτήν την φορά "χωρίσαμε" οριστικά. Μας κατηγορώ.Το μόνο που θέλω να σου πω (και ας μην στο πω ποτέ γιατί... δεν αντέχεις να ακούσεις τίποτα), είναι ότι μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω και θα καταλάβεις όλα τα λάθοι. Τώρα είναι εύκολο και βολικό να με κατηγορείς χωρίς να βλέπεις τι κάνεις εσύ. Γιατί το να δεις σημαίνει πως θα αντιμετοπίσεις όλα αυτά που απέφυγες 29 χρόνια τώρα. Και δεν θα το έκανες για μένα αυτό. Ούτε για σένα. Ελπίζω να βρεθεί ένας άνθρωπος για τον οποίο θα προσπαθούσες. Και κάτι ακόμα. Δεν στεναχωριέμαι για όσα φαντάστηκα και δεν έζησα μαζί σου. Ούτε καν για όσα δεν τόλμησα. Το ότι δεν κατάφερα όμως να σε βοηθήσω σε όλα αυτά που μου ζήτησες να.... θα το έχω πάντα ως τις χειρότερες αναμνήσεις της ζωής μου. Από δω και πέρα (μιας και δεν νομίζω να μιλήσουμε ποτέ ξανά εκτός των τυπικών) σου εύχομαι ότι καλύτερο. Σε Αγάπησα πραγματικά και όχι επειδή ήμουν ερωτευμένος μαζί σου. Και ας μην θες να το δεις αυτό. (δεν έχεις ιδέα πόσο μου λείπει ενα Αυγουστιάτικο βράδυ στον καναπέ η μια βόλτα με το αμάξι) Απλά δεν μπορώ να προσπαθήσω άλλο για το οτιδήποτε. Δεν έχω την δύναμη (ούτε συ) και θα στεναχωρηθούμε πάλι. Κακκία, (όσο θυμωμένος και να είμαι) δεν σου κρατάω. Ελπίζω ούτε συ. Φιλιά και κάνε αυτό που θες. Άσε τις άλλες επιλογές απλά να σε "φτιάχνουν", όχι να σε μπερδεύουν.ps: Ίσως σου γράφω κάπου κάπου αυτά που μόνο σε σένα θα έλεγα έτσι και αλλιώς. Δεν θα τα διαβάσεις ποτέ αλλά εγώ θα στα έχω πει. Α.