ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όχι δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα κάτσουν να κλαινε τη μοίρα τους!Δε μ αρέσει η μιζέρια και δεν έχω σκοπό να μπω σε αυτό το τριπάκι.Αλλά ρε γαμώτο μου,αυτή η ανεργία σού τσακίζει την ψυχολογία..Και αν πριν λίγα χρόνια όντας φοιτητής δε με άγγιζε τόσο(είμαι 25 τώρα),πλέον το σκέφτομαι καθημερινά.Και όλο αυτό πέραν της οικονομικής φύσης που ενέχει,αποτελεί αγκάθι και στις υπόλοιπες δραστηριότητες ενός νέου και στις σχέσεις του με τους άλλους.Νιώθεις ανεπαρκής.Και μιας και βλέπω πολλά δρακρύβρεχτα posts για την αγάπη που άργησε μια μέρα-και μια αιωνιότητα-,πιστέψτε με το να νιώθεις άχρηστος αποτελεί σίγουρα το κερασάκι στην τούρτα..Είμαστε πολλοί σε αυτό το λούκι,το ξέρω.Εύχομαι ο καθένας να βρει το κλειδί και να βγει από το "παιδικό δωμάτιο" που μας έχουν κλείσει οι συνθήκες.Καλό κουράγιο.