22.2.2013 | 21:16
...
αυτες τις ημερες διαβασα το 1984 του Τζορτζ Οργουελ και ενθουσιαστηκα.ξετρελαθηκα με το βιβλιο και το προτεινω ανεπιφυλακτα.αλλα παραλληλα φοβηθηκα γιατι ζουμε ακριβως αυτη τη κατασταση.και με πιανει απελπισια και φοβαμαι.φοβαμαι γιατι ολα αυτα τα σεναρια που μεχρι σημερα τα θεωρουσαμε ανεφικτα,ειναι τοσο αληθινα οσο ποτε δεν ειχα φανταστει.αληθεια????χρυση αυγη????μας εχουνε τσουβαλιασει ολους και θεωρουμε κιολας οτι εχουμε και περιθωριο επιλογων.δυνατοτητα να παω εξω δεν εχω στη παρουσα φαση.και στεναχωριεμαι και αγχωνομαι για το τι σκ@Τ@ θα γινει.και πραγματικα δεν πιστευω οτι μπορει να αλλαξει κατι.ουτε πιστευω οτι εχουμε πολιτικους, ουτε κυβερνηση, ουτε καποιον που μπορει να σταθει απεναντι σε οσους μας ριχνουν στα σκατα και να πει οχι.εχουνε παραδωσει τα παντα και ο κοσμος κινειται στη μεση,ερμαιο της εκαστοτε ορεξης του καθε μεγαλοκαρχαρια του εξωτερικου η εσωτερικου.ποσο χαμηλα θα φτασουμε?εν ετει 2013 να εκλεγονται θλιβερα φασιστικα υπανθρωπακια που πανε τη κοινωνια και ολους μας πισω??ο ελληνας ξαφνικα θυμηθηκε οτι φταινε οι μεταναστες για ολα?ξυπνησε ο πακιστανος και ειπε δε παω στη κηφισιας στην ελλαδα να πουλησω χαρτομαντηλα για να τους ενοχλησω?τι να πω πια.απογοητευση.εχω καταντησει να σκφτομαι(γιατι καταντια ειναι) οτι ντρεπομαι που ειμαι ελληνιδα.
