Το ραντεβού μας έχει οριστεί για την Τετάρτη στην Πτολεμαΐδα. Έξω βρέχει. Στο ένα χέρι κρατάει περήφανα το μετάλλιο. Στο άλλο έχει δεμένα τα κομποσκοίνια της. Πίσω της βρίσκεται ο πατέρας της. Προπονητής και φύλακας άγγελος ταυτόχρονα. Αυτός ήταν που πριν από την τελευταία βολή του παγκοσμίου πρωταθλήματος της είπε πως τίποτα δεν είχε κριθεί. Η ίδια λίγες στιγμές αργότερα ανεβάζει την ελληνική σημαία στην 3η θέση. Το μαγνητόφωνο γράφει.
Ξεκίνησα σε μικρή ηλικία, μόλις 6 ετών στις ακαδημίες της τότε Γυμναστικής Ένωσης Πτολεμαΐδας. Κύριος λόγος της ενασχόλησης μου υπήρξε ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν προπονητής της ομάδας. Τα πρώτα χρόνια λόγω της μικρής μου ηλικίας το πρόγραμμα περιελάμβανε παιχνίδια που στόχο είχαν να γνωρίσουμε τα αθλήματα του στίβου και να διαπιστωθεί σε ποιο αγώνισμα είχαμε κλίση. Έτσι σε ηλικία 10 ετών ακολούθησα τον κλάδο των ριπτικών αγωνισμάτων.
Οι εικόνες από τις παιδικές προπονήσεις μου έρχονται πολύ ευχάριστα στο μυαλό όταν σκέφτομαι τον κ. Παύλο Σισμανίδη και τον πατέρα μου. Η ώρα της προπόνησης περνούσε πολύ ευχάριστα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά και θυμάμαι πως δεν ήθελα να τελειώσει.
Δεν θα χαρακτήριζα δύσκολη τη συνύπαρξη με τον πατέρα μου καθώς μέσα στο γήπεδο η σχέση μας είναι καθαρά προπονητή και αθλήτριας. Του έχω ιδιαίτερη αδυναμία και πλέον δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα είχα κάποιον άλλον για προπονητή μου.
Από τη φετινή χρονιά μπήκα σε διαφορετικούς ρυθμούς καθότι ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια στην Ιατρική του Α.Π.Θ. Το πρωινό μου πρόγραμμα περιελάμβανε αρκετές ώρες παρακολούθησης στη σχολή, ενώ από το μεσημέρι και μετά αφοσιωνόμουν στις προπονήσεις μου και στο κομμάτι της αποκατάστασης!
Ξεκίνησα τον αγώνα μου αρκετά χαμηλά, με την πρώτη και δεύτερη βολή να με αφήνουν εκτός οκτάδας. Στην τρίτη προσπάθεια σημείωσα βολή τέτοια έτσι ώστε να περάσω στην 5η θέση και να μπορέσω να συνεχίσω για τις επόμενες τρεις βολές. Τελικά με την 6η προσπάθεια βρέθηκα στην 3η θέση.
Σε όλο τον αγώνα είχα πολύ άγχος, αλλά σε σημείο που μπορούσα να το διαχειριστώ και να μην είναι καταστροφικό. Ήξερα πως ο αγώνας δεν είχε τελειώσει και ήλπιζα μέχρι τελευταίας στιγμής να αλλάξουν τα πράγματα.
Ο πατέρας μου ήταν αυτός που με ενθάρρυνε καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα. Μου υπενθύμιζε την καλή κατάσταση στην οποία βρισκόμουν, τις δυνατότητες μου και ότι ο αγώνας τελειώνει μόνο όταν όλες οι αθλήτριες ολοκληρώσουν και την έκτη βολή τους.
Αργήσαμε να καταλάβουμε ότι βρισκόμασταν στην 3η θέση, καθότι νομίζαμε πως η Γαλλίδα αθλήτρια, που βρισκόταν μέχρι τότε στην 3η θέση, είχε σημειώσει βολή 63.70 και μας άφηνε για μόλις 3 εκατοστά στην 4η θέση.
Οι πανηγυρισμοί, όμως, της υπόλοιπης ομάδας που παρακολουθούσε τον αγώνα από την κερκίδα και η ένδειξή στον πίνακα της κατάταξης μας άφησε έκπληκτους! Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί και πως μετά από λίγη ώρα θα είχα στα χέρια μου ένα παγκόσμιο μετάλλιο!
Πρώτες μετά τον θρίαμβο μου τηλεφώνησαν οι αδερφές μου οι οποίες μαζί με τη μητέρα μου και άλλους στενούς συγγενείς και φίλους παρακολουθούσαν μέσω διαδικτύου τον αγώνα μου. Εγώ δεν πρόλαβα να ειδοποιήσω κανέναν καθώς με είχαν προλάβει όλοι!
Προσωπικό γούρι δεν θα έλεγα ότι έχω αλλά κάτι που δεν αποχωρίζομαι ποτέ είναι τα κομποσχοίνια μου! Επίσης, δεν υπάρχει μυστικό επιτυχίας. Όλα νομίζω πως είναι θέμα σωστού προγράμματος, πειθαρχίας και σίγουρα ταλέντου.
Φεύγοντας από την Αμερική δικαιολογημένα νομίζω δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που ο πίνακας κατάταξης έγραφε πως βρισκόμουν στην 3η θέση. Επιπλέον, όμως, θα μου μείνει αξέχαστη και η ίδια η αποστολή με την εθνική ομάδα, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που αναπτύξαμε με τα παιδιά.
Ταβάνι δεν υπάρχει στον πρωταθλητισμό. Μετά από κάθε επιτυχία βάζουμε στόχο για κάτι καλύτερο. Σίγουρα στο μυαλό κάθε αθλητή υπάρχει η φιλοδοξία για μια διάκριση σε Ολυμπιακούς Αγώνες . Πολλές φορές, βέβαια, όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει. Επομένως πρώτα απ' όλα να μας χαρίζει ο Θεός υγεία για να μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Του χρόνου περνάω σε μια καινούρια κατηγορία, αυτή των Νέων, με ένα Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα να μας περιμένει και μετά από κάθε επιτυχία ή αποτυχία προχωράμε παρακάτω στον επόμενο στόχο μας.
σχόλια