Ο Barrice έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει σχεδόν όσα ονειρευόταν στη ζωή του. Έχει περάσει δυσκολίες, απογοητεύσεις, έχει φάει σφαλιάρες, αλλά όλα αυτά τον έκαναν πιο δυνατό και τον βοήθησαν να τα κάνει δημιουργία. Από DJ έγινε συνθέτης, παραγωγός και σήμερα έχει φτιάξει το δικό του στούντιο όπου γράφει τραγούδια που γίνονται επιτυχίες (τα μισά σχεδόν κομμάτια που ανεβαίνουν στα ελληνικά τσαρτ είναι δικά του). Η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά του, όμως, είναι η μουσική που γράφει για τον εαυτό του, με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο: φτιάχνοντας με το στόμα του τον ήχο από όλα τα όργανα και μετά τα συνθέτει σε μια συγχορδία από beatbox και φωνές.
Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια μουσικής και πάντα έπαιζε πιάνο, αλλά εγώ δεν έμαθα μουσική από αυτήν. Με έπαιρνε μαζί της στη σχολή που δίδασκε και άκουγα συνέχεια Mozart, Bach, Tchaikovsky. Και μπήκαν χωρίς να το θέλω μέσα στο κεφάλι μου. Δεν ασχολήθηκα με τη μουσική για πολλά χρόνια, λόγω του εμφυλίου στην Αμπχαζία και λόγω της προσαρμογής μου στην Ελλάδα. Ήρθα το 1993, όταν ήμουν 9 χρονών. Υπήρχε αρκετός ρατσισμός, η προσαρμογή ήταν παράξενη και το πρώτο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να κάνω fit in στην κοινωνία, όχι να ασχοληθώ με την καύλα μου. Πολύ αργότερα, στα 18 μου, έκανα ένα ροκ συγκρότημα. Πάντα, βέβαια, έκανα πράγματα μόνος μου, έγραφα τη φωνή μου σε κασετόφωνο και τέτοια, αλλά ποτέ δεν ένιωθα ότι μπορώ να τραγουδήσω.
Ξεκίνησα να παίζω σε μαγαζιά ως DJ επειδή ήθελα να ασχοληθώ με αυτό και να βγάζω και ένα μεροκάματο. Οπότε, ξεκίνησα να παίζω σε μικρά μπαράκια. Είχα βρει και μια συλλογή από έναν φίλο μου με acid jazz και funk και μπήκα ωραία στο χώρο. Πάντα μου άρεσε η hip hop και προσπαθούσα αυτά τα δύο κάπως να τα παντρέψω. Γι’ αυτό άρχισα να ψάχνομαι σε rap jazz, acid jazz, Jazz Matazz, Guru, τέτοια ακούσματα. Μου φαινόταν λίγο παλιό όλο, αλλά εκείνη την περίοδο, τo 2003, ερχόταν η RnB hip hop πολύ έντονα από το εξωτερικό στην Ελλάδα.
σχόλια