«Το άλμπουμ προέκυψε κατά τύχη. Ηχογραφήθηκε όλο στο εξωτερικό με το iPhone μου. Αρχικά έκανα ένα ταξίδι στην Πολωνία. Διέσχισα με τρένο όλη τη χώρα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ηχογραφούσα ήχους και μουσικές. Έμπαινα σε έναν καθεδρικό ναό, έβλεπα ένα εκκλησιαστικό όργανο και έπαιζα. Αυτό που έπαιζα το ηχογραφούσα. Ήταν απλά ένας αυτοσχεδιασμός. Ηχογραφούσα κι άλλα, διάφορα. Βήματα, θροΐσματα φύλλων, τακούνια στην άσφαλτο, γρύλους το βράδυ. Στο μουσικό μουσείο της Στοκχόλμης είχε μια τεράστια γκάμα οργάνων και μπορούσες να κάθεσαι και να παίζεις όλη μέρα. Ουσιαστικά συνέλεγα υλικό για μένα, το οποίο δεν είχα σκοπό να το κάνω κάτι. Μέχρι που κάποια στιγμή στην Πολωνία συνάντησα μία μουσικό που έκανε ένα show σε πιάνο και είχε κλειστά τα μάτια της. Με έκανε να σκεφτώ για το πώς ενεργοποιούνται οι υπόλοιπες αισθήσεις όταν ο μουσικός στερείται μία αίσθηση. Τελικά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τους ήχους που είχα συλλέξει και να μπω όσο πιο βαθιά γίνεται σε αυτούς. Καθόμουν και άκουγα το υλικό και επικεντρώθηκα σε ήχους όπως το τρίξιμο του μηχανισμού του πιάνου, το «παφ» που κάνουν τα δάχτυλα όταν παίζουν άρπα. Πράγματα που όταν ακούμε μουσική δεν τα παρατηρούμε. Ο μουσικός που κάνει ένα πολύ στιλιζαρισμένο άλμπουμ όλους αυτούς τους ήχους τους θεωρεί βρωμιά και τους αφαιρεί. Εγώ αποφάσισα να χρησιμοποιήσω αυτό το υλικό. Ήθελα να χρησιμοποιήσω μόνο το iPhone για να γίνει όλη η παραγωγή του άλμπουμ και το κατάφερα, πέρα από κάποιες πολύ μικρές λεπτομέρειες που τις δούλεψα σε υπολογιστή. Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι με την τεχνολογία σήμερα μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις όποτε το γουστάρεις, εύκολα και χωρίς budget. Έκανα βέβαια τέσσερα χρόνια για να το τελειώσω. Το άλλαξα εντελώς πέντε φορές, αλλά τελικά το κατάφερα και κυκλοφόρησε την 1η Οκτώβρη. Με ρώταγαν όλοι ‘μα τι apps χρησιμοποιείς;’ και γενικά πήρα πολύ καλά σχόλια.
σχόλια