Η Sage Sohier και το project της "At Home With Themselves: Same-Sex Couples in 1980s America" ήταν για την εποχή κάτι που ξένιζε την πουριτανή και ομοφοβική Αμερική. Τέτοιες εικόνες, σήμερα θα είχαν πολύ διαφορετική αντιμετώπιση και ίσως ελάχιστο ενδιαφέρον, αλλά όταν το πρότζεκτ δημοσιεύτηκε το 1986, η πλειοψηφία των αναφορών για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια αφορούσε το AIDS που θέριζε και τη σεξουαλική ασυδοσία.
«Στόχος μου ήταν να τραβήξω φωτογραφίες που θα προκαλούσαν και θα ευαισθητοποιούσαν τον κόσμο τόσο οπτικά όσο και συναισθηματικά» αναφέρει η Sohier για το "At Home With Themselves: Same-Sex Couples in 1980s America". «Τη δεκαετία του 1980, οι περισσότερες σχέσεις μεταξύ ομοφυλόφιλων ήταν πολύ διακριτικές ή έμεναν καλά κρυμμένες. Ήταν μια περίοδος που οι gay άντρες πέθαιναν από AIDS γεγονός που δημιουργούσε ένα αρκετά αρνητικό περιβάλλον για το project».
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δήλωναν δημόσια την ομοφυλοφιλία τους και η Sohier ξεκίνησε φωτογραφίζοντας φίλους και ύστερα φίλους των φίλων. Έβαλε αγγελίες στις τοπικές gay εφημερίδες όταν έκανε ταξίδια και πήγαινε σε gay bar και παρελάσεις υπερηφάνειας προκειμένου να βρει πρόθυμα μοντέλα για τις φωτογραφίες της.
Η Sohier χαρακτηρίζει την περίοδο μια πολύ σκοτεινή εποχή για του ομοφυλόφιλους και πολλοί ένιωθαν ότι βρίσκονταν υπό διωγμό. Ενώ ορισμένοι ήταν διστακτικοί στο να ποζάρουν για το φακό της, αυτοί που τελικά το τόλμησαν, έμοιαζαν ενθουσιασμένοι και απελευθερωμένοι με την ιδέα ότι θα τους δουν και ήθελαν οι σχέσεις τους να αναγνωριστούν και να εκτιμηθούν.
Η Sohier ερωτεύτηκε το concept του ασπρόμαυρου και γι' αυτό οι φωτογραφίες του "At Home With Themselves: Same-Sex Couples in 1980s America" είναι τραβηγμένες έτσι, όπως και όλες οι δουλειές της μέχρι το 2000. Οι περισσότερες εικόνες έχουν σαν σκηνικό τα σπίτια των ζευγαριών μια και η φωτογράφος πίστευε πως ο προσωπικός τους χώρος ήταν πολύ πιο αποκαλυπτικός για τη ζωή τους.
Η Sohier δούλευε αυτό το εγχείρημα για δύο χρόνια, ως το 1988. Η δουλειά της εκτέθηκε πάρα πολύ μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 90 και ενώ η φωτογράφος έλαβε πολλά συγχαρητήρια και στήριξη για τη δουλειά της, ήξερε ότι με την επιτυχία της είχε μπει στην μαύρη λίστα του δεξιού οργανισμού "American Family Association". Το 2002 φωτογράφισε και πήρε συνέντευξη από 10 ζευγάρια που είχαν ποζάρει για εκείνη και παλιότερα και αργότερα, το 2004, όταν ο γάμος ομοφυλόφιλων ζευγαριών έγινε νόμιμος στην Μασαχουσέτη, φωτογράφισε ακόμα περισσότερα ζευγάρια. Τότε δήλωσε πως δεν σκόπευε να συνεχίσει πάνω στη συγκεκριμένη θεματολογία. «Ένιωθα πως επαναλαμβανόμουν και κατά συνέπεια η δουλειά μου ήταν λιγότερο ενδιαφέρουσα» είπε για τις φωτογραφίες του 2004. «Φαινόταν επιπλέον ότι επειδή τέτοιες εικόνες είχαν πια γίνει κάτι συνηθισμένο, απουσίαζε η δυναμική των 80s που έκανε τα πορτρέτα τόσο δυνατά και τρυφερά.»
Η Sohier είχε και προσωπικούς λόγους που την παρότρυναν να δουλέψει πάνω στο συγκεκριμένο project. Στο τέλος της δεκαετίας του 1970 ανακάλυψε ότι ο πατέρας της, ένας βετεράνος του πολέμου και δικηγόρος στο επάγγελμα, που είχε εγκαταλείψει τη μητέρα της όταν ήταν ακόμα πολύ μικρή, ήταν πιθανότατα και εκείνος ομοφυλόφιλος. Η ίδια αναφέρει πως το project ήταν εμπνευσμένο και από την περιέργειά της για εκείνον και τις πραγματικές του προτιμήσεις.
Η πιο συγκλονιστική ανάμνηση από το πρότζεκτ ήταν η στιγμή που επισκέφτηκε τον πατέρα της, έχοντας μαζί της το πορτφόλιο με τις φωτογραφίες. Δεν ήταν σίγουρη πως θα είχε τα κότσια να του το δείξει, αλλά τελικά βρήκε το θάρρος και του ζήτησε να ρίξει μια ματιά στη δουλειά της. Εκείνος κοίταξε προσηλωμένος τις φωτογραφίες και πλημμύρισε συναισθήματα. Λίγες στιγμές μετά το πρόσωπο του έδειχνε ανακούφιση. Η Sohier αναφέρει πως αισθάνθηκε σαν να του είχε είχε εξηγήσει με τον τρόπο της πως καταλαβαίνει και δείχνει κατανόηση για ότι είχε προηγηθεί. Ο κύριος Sohier πέθανε το 2008 σε ηλικία 83 ετών χωρίς ποτέ να έχει μιλήσει ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του σε κανέναν.
*Η Blue Sky Gallery στο Πόρτλαντ θα εκθέτει όλη της δουλειά της Sohier έως και τις 2 Νοεμβρίου ενώ παράλληλα εκδόθηκε και ένα βιβλίο από την Spotted Books.
σχόλια