.

. Facebook Twitter
Η κυρά Χριστίνα, η Βασή και η μητέρα μου με τα δυό της παιδιά.
0

"Η κυρά Χριστίνα και η Βασή ήταν σαν μάνα μου και αδελφή. Σας λάτρευαν. Πολλές φορές σας άφηνα στο σπίτι τους κοντά στην Ρεπουμπλίκ για να πάω σε κάποια δουλειά. 'Οταν ο μπαμπάς σας έπαθε το ατύχημα σ' εκείνο το εργοτάξιο όπου κόντεψε να τον καταπιεί ο υπόνομος, με πήρε η κυρά Χριστίνα και τον ψάχναμε μεσ' τη νύχτα στα νοσοκομεία. Πολύ μας βοήθησε και ήθελε να βαφτίσει και τη Ντιάνα. Ο μπαμπάς όμως δεν τις ήθελε. 'Οταν τις έβρισκε το βράδυ στο σπίτι έκανε μούτρα. Κι αυτές το καταλάβαιναν. Και τελικά προτίμησε για νονό της Ντιάνας τον τσιγκούνη τον Βαξεβάνογλου τον γιατρό, ο οποίος μια φορά μόνο με φώναξε από την αυλή για να μου πει ότι κάτι είχε φέρει, και τι ήταν; ένα ζευγάρι πάνινα παπουτσάκια!
Η κυρά Χριστίνα καταγόταν από την Προύσα. Αμέσως μετά την Απελευθέρωση έχασε τον ένα της γιο από μια αδέσποτη χειροβομβίδα που του έσκασε στα χέρια. Με το επίδομα, τη σύνταξη και τα χρήματα που της έστελνε ο μεγάλος της γιος από την Αμερική περνούσαν μια χαρά με τη Βασή. 'Εβγαιναν και πήγαιναν πότε στον έναν και πότε στον άλλον.
Η Βασή παντρεύτηκε κάποτε έναν δήθεν δάσκαλο που δεν είχε καν δίπλωμα και ήταν ήδη παντρεμένος. Μετά από δυό μήνες, η κυρά Χριστίνα την έβαλε με το ζόρι να τον χωρίσει. "Μα με αγαπάει! Τον θέλω! - Μωρή τρελή, δεν βλέπεις ότι θέλει την προίκα σου;" Είχε δίκιο, ήταν προικοθήρας. 'Οταν χώρισαν, πήγαν μάνα και κόρη στο σπίτι του αντρόγυνου για να πάρουν τα πράγματα της Βασής. Με φώναξαν και μένα για να τις βοηθήσω. Η μία έδινε τη σακούλα στην άλλη κι εγώ τα φύλαγα στο δρόμο, ώσπου μας πήραν είδηση οι γείτονες και φώναξαν την αστυνομία νομίζοντας ότι κλέβαμε το σπίτι. Είχα φοβηθεί πολύ! Στο τέλος, αυτός τους τα πήρε όλα. Είδαν κι απόειδαν και αποφάσισαν τότε να πάνε οι δυό τους στην Αμερική, αλλά δεν τα πήγαν καλά με τη μεξικάνα σύζυγο του γιού της κυράς Χριστίνας και γύρισαν άρον άρον. Μία νύχτα αργά, άκουσα φωνές στην αυλή. 'Ηταν η κυρά Χριστίνα με τη Βασή. Πήγα και τους άνοιξα. Φιλοξενήθηκαν για αρκετές μέρες στο καμαράκι της κυρίας 'Αννας που έμενε από πάνω, στον έκτο, και ήταν από την Κωνσταντινούπολη και τις ήξερε. Αργότερα ξαναπήγαν στην Αμερική όπου δεν άργησαν να πεθάνουν και οι δύο."

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ