Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ στο εξαιρετικό δοκίμιό του «Ο Πειρασμός της Αθωότητας» είχε γράψει ότι: «Ενήλικος σημαίνει να αποδέχεσαι ορισμένους συμβιβασμούς, να παραιτείσαι από εξωφρενικές απαιτήσεις, να αποδέχεσαι πως ποτέ δεν ανήκεις ολοκληρωτικά στον εαυτό σου»
.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα βρίσκεται ακριβώς μπροστά σε αυτή τη διαδικασία απότομης ενηλικίωσης, όπου καλείται να εγκαταλείψει την προεκλογική μαξιμαλιστική ρητορική και να προχωρήσει σε συμβιβασμούς, να προσαρμόσει τις απαιτήσεις του στα όρια του εφικτού, να αποδεχτεί ότι η πραγματικότητα υπερβαίνει τη δική του πολιτική θεωρία.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που πήγε το κόμμα από το 4% στο 36% έχει ήδη πετύχει ως κομματική ηγεσία. Τώρα όμως πρέπει να αποδείξει ότι δεν μπορεί μόνο να καταλάβει το πλοίο, αλλά ότι μπορεί και να το κυβερνήσει
Η διαδικασία αυτή δεν θα είναι εύκολη. Όχι μόνο επειδή στο χώρο της Αριστεράς ο πολιτικός βολονταρισμός αποτελεί στοιχείο ιδιοσυστασίας, αλλά και επειδή για πολλά στελέχη του κόμματος, η άσκηση διακυβέρνησης είναι κόντρα ρόλος. Κάποιος που σε όλη του τη ζωή έχει μάθει να είναι απέναντι από την εκάστοτε κυβέρνηση διεκδικώντας, δεν είναι εύκολο να μεταλλάξει το πολιτικό του DNA μέσα σε ελάχιστο χρόνο και να γίνει αυτός που κυβερνά. Επιπροσθέτως, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν προετοίμασε τις συνθήκες για μια πιο ομαλή προσγείωση στο (ανώμαλο) έδαφος, ακόμα και όταν η νίκη του ήταν σχεδόν βέβαιη.
Όμως από την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ φόρεσε κυβερνητικό κοστούμι, θα κρίνεται πλέον ως κυβερνητικό κόμμα. Όχι μόνο από το κατά πόσο εκφράζει την κυρίαρχη αντίληψη ή την κινηματική του δυναμική (αυτά πάντα θα ισχύουν, τουλάχιστον όσο η πολιτική παραμένει και διαμάχη ιδεών και αντιπαράθεση αφηγημάτων), αλλά και από διάφορα «άχαρα» πράγματα όπως η επίτευξη στόχων, τα χρονοδιαγράμματα, οι εκθέσεις προόδου, η διαχείριση καθημερινών κυβερνητικών κρίσεων και αντικρουόμενων συμφερόντων. Όχι μόνο από το πώς θα εκφράζει τις επιθυμίες του στενού του πυρήνα, αλλά από το πώς θα διαφυλάσσει τα συμφέροντα του ευρύτερου συνόλου.
Η ιστορία έχει αναδείξει πολλούς ηγέτες που μεγαλούργησαν εν καιρώ πολέμου ("war-time leaders") αλλά που σε καιρούς ειρήνης ήταν οι απόλυτες μετριότητες. Όπως έχει αναδείξει και πολλούς άλλους που χωρίς να έχουν ιδιαίτερα χαρισματικές προσωπικότητες, μεγαλούργησαν σε περιόδους ειρήνης μεταμορφώνοντας τις χώρες τους. Έχει αναδείξει καλούς campaigners που ήταν κακοί κυβερνήτες και το αντίστροφο. Η διεκδίκηση της εξουσίας είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση από την άσκησή της.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που πήγε το κόμμα από το 4% στο 36% έχει ήδη πετύχει ως κομματική ηγεσία. Τώρα όμως πρέπει να αποδείξει ότι δεν μπορεί μόνο να καταλάβει το πλοίο, αλλά ότι μπορεί και να το κυβερνήσει. Ότι δεν είναι μια παρέα χαρισματικών «εφήβων», αλλά υπεύθυνων «ενηλίκων». Όσο πιο γρήγορα απαγκιστρωθούν από εφηβικούς μαξιμαλισμούς και αυταπάτες, τόσο ευκολότερη θα κάνουν την αποστολή τους.
σχόλια