ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.3.2013 | 12:16

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΙΑΣ ΠΟΝΕΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ...........

Πολλές φορές παίρνουμε αποφάσεις...οι οποίες όμως έρχονται σε κόντρα με τα συναισθήματά μας!!....Τον αγάπησα όσο δεν έχω αγαπήσει άλλον άνθρωπο μέχρι σήμερα...Του έδωσα όλο μου το είναι.....Τον έκανα ευτυχισμένο.....Ετσι μου έλεγε.....Αλλά φαινόταν κιόλας στο πρόσωπό του....Μου έλεγε:Δεν πρόκειται να γνωρίσω άλλη γυναίκα να κάνουμε τόσα πράγματα μαζί, να ταιριάζουμε τόσο πολύ και να έχουμε τόσα κοινά ενδιαφέροντα!!!Μείναμε όμως στα ενδιαφέροντα.....Πέρασαν τα χρόνια....(όχι 1&2&3&4)....και εγώ σαν γυναίκα ήθελα και κάτι παραπάνω!....Μία εξέλιξη....Συνηδητοποίησα όμως οτι ήθελα και 1 άνθρωπο που να είναι δίπλα μου,στήριγμα και στα σημαντικά!!....όχι μόνο στις ευχάριστες στιγμές,στα ενδιαφέροντα και στα χόμπυ.....Ειχαμε αρχίσει να απομακρυνόμαστε ο ενας απο τον άλλον.Ο λόγος???Μας έφαγαν τα ενδιαφέροντα.Και εγώ είχα μεν ενδιαφέροντα,αλλά τα θεωρούσα συμπληρωματικές παραμέτρους στη ζωή μου.... διοτι πρωταρχικής σημασίας ήταν και είναι η δουλειά μου....Χωρίς αυτό το κομμάτι πώς θα ζήσουμε???Εκείνος όμως...έδινε όλη του τη προσοχή στα ενδιαφέροντα του και απλά ήταν διεκπεραιωτικός σε ό,τι αφορα τη δουλειά του....Δεν τον ενδιέφερε η εξέλιξη. Πάντα μου έλεγε: Εγω εδω βρίσκομαι και εδώ θα βρίσκομαι και στο μέλλον....Είμαι συνηδητοποιημένος...Οπότε γιατι να προσπαθήσω για κάτι παραπάνω!!!???....Όταν όμως εγώ έκανα αναφορές οτι πρέπει να εξελιχθούμε...διότι αφενώς πλήττω να κάνω τα ίδια κ τα ίδια επι σειρά ετών...και αφετέρου είμαστε σε ηλικία κατάλληλη κ αρκετά ώριμη να φτιάξουμε 1 οικογένεια......Εκείνος μου απαντούσε οτι ΔΕΝ μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά....και άρα το ξεχνάμε σαν παράμετρο!Όταν με ακύρωνε τόσο εύκολα,και χωρίς 2η σκέψη, ένιωθα σαν να με μαχαίρωνε στο στήθος!!!....Αυτή του η κατάθεση ψυχής θα γινόταν απο μέρους μου σεβαστή αν έβλεπα 1 άντρα που προσπαθεί και δεν έχει καταθέσει τα όπλα απέναντι σε μία ζωή που του ανοίγεται μπροστά του, με τις όποιες δυσκολίες, και ταυτόχρονα αν θα έβλεπα 1 άντρα ο οποίος δεν θα έδινε τόσο απερίσκεπτα μια τέτοια απάντηση στον άνθρωπό του.....ο οποίος του έχει δώσει μόνο αγάπη τόσο σ εκείνον όσο και σε όλη του την οικογένεια....Δυστυχώς έδωσε προτεραιότητα στα ενδιαφέροντά του....Διότι γι'αυτά δεν παραιτήθηκε ποτέ. Εδινε πάντα όλο του το είναι....Σε σημείο που δεν είχε περισσευούμενη ενέργεια για τη σχέση του......Με νίκησαν ίσως τα ενδιαφέροντά του....Με νίκησε κάτι άυλο....κάτι άψυχο!!!Μαζί με όλα τα παραπάνω με θεώρησε δεδομένη.....Την αγάπη μου και εμένα την ίδια.....Αν κ δεν έπαψε ποτέ να με αγαπά....είχε σταματήσει να μου το δείχνει....Συνηδητοποίησα πόση μεγάλη ανάγκη έχουμε όλοι μας απο αγάπη....Πέρασα δύσολες στιγμές.....Αρρώστησα....Οι αρνητικές σκέψεις όσο κ αν δεν το ήθελα είχαν μονοπωλήσει το μυαλό μου.....Έβλεπα με μεγάλη λύπη μου οτι η κατάληξη ήταν πολύ συγκεκριμένη.....και ο χωρισμός μας μαθηματικά σίγουρος!!...Χωρίσαμε....Δεν το ήθελα....Έπρεπε όμως.Δεν ξέρω αν έχω κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου....Τον σκέφτομαι συνέχεια....Τον ονειρεύομαι συνέχεια...και δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω.....Δυσκολεύομαι διοτι μου άρεσε αυτός ο άντρας πολύ....είχαμε κοινά πολλά....Όμως στα σοβαρά θέματα το χάναμε.....Μου έβγαζε πάντα μια φοβία και μια ηττοπάθεια....Πολύ κακό πράγμα να είσαι ηττοπαθής.....Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν αυτή μου η απόφαση ήταν σωστή ή απόρροια του εγωισμού μου....που μου έλεγε απο 1 σημείο και έπειτα...οτι: είσαι άνθρωπος με ιδανικά και πρέπει όση αγάπη δίνεις,να παίρνεις και αντίστοιχα....Πρέπει ο άνθρωπός σου να σε προσέχει για όσα χρόνια θα είστε μαζί ....και οτι δεν είναι δυνατόν να παλεύεις μόνη σου αλλά μαζί!!!....Εκείνος αντίστοιχα με 1000παρακαλάει να γυρίσω πίσω....όμως η ζωή του απο τότε που χωρίσαμε ΔΕΝ έχει αλλάξει και πολύ. Εχω ''μιλήσει'' ΠΟΛΎ με τον εαυτό μου....Έλεγα μέσα μου οτι ΑΝ....ΑΝ έβλεπα δραστική αλλαγή στο τρόπο σκέψης του προφανώς μέσα απο τις πραξεις του, μάλλον θα γύριζα πίσω για να είμαι και πάλι ευτυχισμένη όπως ήμουν παλιά στις αρχές της σχέσης μας που δεν είχαμε άλλες σοβαρές ανησυχίες πλην των βασικών!Δεν άλλαξε όμως....και έτσι δεν άλλαξε κ η αρχική μου απόφαση!!!Είναι ομως 1 σαράκι που με τρώει......Με τρώει 1 τεράστιο ΓΙΑΤΙ!!!!!!!!!!!????????????Γιατι με την απερισκεψία του να τα καταστρέψει όλα?????
 
 
 
 
Scroll to top icon