ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είν' ο αέρας που τα βράδια μου σφυράειΕίν' η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάειΕίν' η ζωή μας που αφήσαμε και πάειμια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάειΕίναι το φως σου που μ' αγγίζει και ανθίζωείναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζωείναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζωμια τύχη άτυχη που πια δεν την γνωρίζωΣε θέλω, σε θέλωμε ντύνω, με στολίζωπάρε με, με χαρίζωΣε θέλω, σε θέλωσε 'σένα που ελπίζωσε 'σένα με χαρίζωΕίναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζωείναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζωείναι που θέλω το κορμί σου και διστάζωμη φύγει τ' όνειρο καθώς θα σ' αγκαλιάζωΕίν' η κορδέλα σου που φέρνει το άρωμά σουαυτή που μάζευες τις νύχτες τα μαλλιά σουνύχτες που σ' έπινα στα bar της αγκαλιάς σουσήκω ξημέρωσε θ' αργήσεις στην δουλειά σου...το ακουω τωρα ...που ειμαι στο γραφειο ..και αναρωτιεμαι ........με αγαπας /.?με αγαπησες?καταλαβαινεις ποια ειμαι ?/εισαι καλα ?πηγαινεις στον ψυχιατρο ?/γιατι δεν ερχεσαι να με βρεις...αν με αγαπας...γιατι σιωπη?ακουσες τους δικους σου και οχι την καρδια σου? εχεις αναρωτιεμαι και για αυτο ..θελω να ξαναζησω το να κλαιμε και οι 2 απο αγαπη...να μιλαμε στο skype.. να κλαις απο ερωτα και αγαπη για μενα ...να μου λες οτι θα παρεις ολη την πικρα και τα δακρυα απο τα μαγουλα μου ...οτι ειμαι μπεμπα σου ...Α.