ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..."Πώς να έχεις εμπιστοσύνη στα συναισθήματα, όταν εξαφανίζονται έτσι ξαφνικά;"....Ήταν η πιο δύσκολη χρονιά, στην καρτέλα ΕΡΩΤΑΣ. Αλλά και η πιο έντονη. Και συνεχίζει να είναι. Έχω αφήσει και παίζει το "Εγώ μεγάλωνα για σένα" της Μποφίλιου ενώ γράφω, αν και έχει αρχίσει να με εκνευρίζει τελευταία (άσχετο). Βλέπεις, με εκφράζει αρκετά ο στίχος του τραγουδιού. Μέχρι και η ΣΤΘΑΕΡΗ ΜΟΥ ΑΞΙΑ το παραδέχτηκε ότι μου ταιριάζει ο στίχος. Ή μάλλον, μιλάει για εμένα και για αυτό που βιώνω. Τέλος πάντων, μη σε κουράζω με τις υπερβολές μου. Ήθελα απλά να πω, ότι ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ζούσα.. κάτι τέτοιο. Ότι θα έφτανε κάποια μέρα, κάπου στα 30 μου, που θα ήθελα κάτι τόσο πολύ αλλά για τους όποιους λόγους (απόσταση, τρελές παρεξηγήσεις κ.λ.π.) δε θα μου επέτρεπαν να το έχω. Ίσως κάποιος βιαστεί να πει πως αν ήθελε και η άλλη πλευρά μπλα μπλα μπλα. Μμ, αλήθεια, δεν ξέρω πια. Δεν ξέρω τι είναι απλό και τι δύσκολο στον έρωτα και στο πώς τον διαχειρίζονται δύο άνθρωποι. Εξασκούνται τελικά τα μαθηματικά στα συνασθήματα ή όχι; "Θέλεις ή δεν θέλεις" είναι όλα ή όχι; Και τι σημασία έχει θα μου πεις... ΕΣΥ...Όμως, στο βάθος, σου οφείλω ένα ευχαριστώ. Πρώτη φορά θέλω να κάνω έρωτα σε έναν άνθρωπο με τόση επιθυμία και λαχτάρα και ανάγκη... και ας μη σου έκανα ποτέ. (και είναι και η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση, μεταξύ μας.) Πρώτη φορά νιώθω ότι θέλω να δώσω τα πάντα.. να σε κοιτάζω όταν κοιμάσαι.. να σε χαϊδέυω.. να μη σε χορταίνω... Παίζει να είναι όλα αυτά μια φούσκα; Ποιος ξέρει, μπορεί... Λες και μας επέτρεψαν οι συνθήκες (ή εμείς;) για να το ζήσουμε; Ίσως κάποια στιγμή, καταφέρουμε να ανταλλάξουμε εκείνα τα βλέμματα... Και καταλάβουμε....(Sorry για το μεγάλο κείμενο)