15.3.2013 | 02:44
Είναι από αυτά τα βράδια....
Διαβάζω και αυτό που βλέπω είμαι μια απαισιοδοξία, μια κατάθεση όπλων από όλους μας(βάζω και τον εαυτό μου μέσα)..Και τι γίνεται αν δεν έχεις λεφτά πια;Αν δεν έχεις τον γκόμενο που θές;Κοίτα γύρω σου!!Έχεις οικογένεια, έχεις μια ασχολία που σε κάνει ευτυχισμένο, έχεις ένα σπίτι, έχεις την δυνατότητα να μορφωθείς, υπάρχουν ακόμα αξιόλογοι άνθρωποι εκεί έξω να μιλήσεις.Αυτά σκέφτομαι όταν με πιάνει το γνωστό παράπονο για την ζωή.Έπειτα, παίρνω αγκαλιά τον σκύλο μου και μου περνάνε όλα.Υιοθετήστε ένα σκύλο!Θα σας αλλάξει την ζωή.Θα σας μάθει την αγάπη, οτι νιώθετε πια και οτι δεν έχετε ξεχάσει να αγαπάτε!Είμαι 4ο έτος, τελειώνω την σχολή μου και κανένας δεν ξέρει που θα είμαι και τι θα κάνω σε ένα χρόνο από τώρα.Προσπαθώ να το βλέπω σαν ευκαιρία και περιπέτεια και όχι σαν μαυρίλα.Βοηθήστε με να το κάνω....Δ.
