ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι τα έντονα συναισθήματα που μου θυμίζουν ότι ζω.Η ζωή μου μέχρι τώρα είχε κάμποσες τέτοιες έντονες στιγμές.Το μεγαλύτερο διάστημα βέβαια η ζωή μου απλά περνούσε να περιμένει... ακόμα και τον πόνο. Έτσι και αλλιώς και ο πόνος μέσα από κάτι όμορφο ανέπνευσε και έζησε μαζί μου σε στιγμές.Βλέπεις όλα έχουν το τίμιμα τους. Και το νόμισμα έχει -τουλάχιστον- δύο όψεις.Αν θες να ζήσεις χαρά, είσαι καταδικασμένος να ζήσεις λύπη.Αν θες να κλάψεις είσαι αναγκασμένος να έχεις γελάσει.Έχω γελάσει πολλές φορές στην ζωή μου. Άλλες τόσες έκλαψα.Έχω ερωτευτεί πολλές φορές. Άλλες τόσες πόνεσα.Μέσα από όλα αυτά, κατάλαβα -εύκολα- ότι το χειρότερο δεν ήταν το κλάμα η ο πόνος. Ούτε η μοναξιά από μόνη της.Η μοναξιά της παραίτησης. Αυτό είναι. Αυτή η περίοδος της ζωής μου που είχα δεν είχα ανθρώπους δίπλα μου ένιωθα μόνος μου. Ένιωθα πως δεν είχα κάτι να δώσω σε μένα και οποιονδήποτε άλλον. Δεν είχα κάτι να πάρω. Δεν είχα λόγο να ζήσω. Πέρασε όμως. Το μυστικό ήταν ότι ποτέ δεν με έπεισε ότι θα μείνει για πάντα αυτό.Σκεφτόμουν,αφού όλα έχουν ένα τίμημα αυτό πρέπει να είναι.Για να ζήσω πάλι μια ζωή γεμάτη χαρά και λύπη, πρέπει να περάσει το κενό από μέσα μου. Να το γνωρίσω, να το απομυθοποιήσω και να μην το φοβάμαι πια.Τελικά, για να ζήσω την ζωή έπρεπε να περάσω από τον θάνατο.Πλέον απολαμβάνω τον πόνο και το κλάμα όσο τους αρμόζει. Έτσι ακόμα παραπάνω, απολαμβάνω το γέλιο, τον έρωτα.Εκτιμάω την ζωή, τον θάνατο θα έχω αιώνες ολόκληρους να τον εκτιμήσω.