ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σιχαίνομαι τη δουλειά μου. Χαραμίζω τη ζωή μου, την εξευτελίζω. Για τα λεφτά. Για την ασφάλεια, για να μην πάθω ποτέ κάτι και πάω σαν το σκυλί στ'αμπέλι. Πόσες φορές έχω σκεφτεί να φύγω, έχω ακόμα ευχηθεί και να με απολύσουν. Να πάω που, να κάνω τι, με πόσες απολαβές στη σημερινή εποχή? Οι επιλογές μου με έφεραν εδώ και τώρα το να πάρω άλλο δρόμο φαντάζει βουνό, αν όχι αδύνατο. Επειδή δεν έχω ενέργεια και χρόνο για να ξεκινήσω ας πούμε να σπουδάζω ή να ασχολούμαι σοβαρά με κάτι άλλο.Κυρίως, δεν έχω ενέργεια, είμαι σαν ζόμπι που προσπαθώ να βγάλω τη μέρα. Που ακόμα και να το έκανα οι πιθανότητες να απασχολούμαι με επαρκή χρήματα θα ήταν ελάχιστες. Πόσο ζηλέυω αυτούς που κάνουν κάτι που αγαπάνε. Που έχουν ανακαλύψει την κλίση τους από νωρίς και έχουν κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.Που έχει νόημα να σηκώνονται και να προσπαθουν κάθε μέρα και δεν περιμένουν απλά το Σαββατοκύριακο ή τις διακοπές. Έβλεπα στις ειδήσεις αυτή την κοπέλα που είναι βιολόγος στη NASA και έλεγε ότι πάει κάθε μέρα στη δουλειά, βλέπει την πινακίδα της NASA και κάθε μέρα δεν μπορεί να πιστέψει στην τύχη της. Πόσο πολύ ζήλεψα! Αυτό θέλω. Θέλω έναν στόχο, τον έχω ανάγκη. Πόσο δύσκολο είναι να διορθώσεις τις λάθος επιλογές σου στα 30 πια, πόση δουλειά και αποφασιστικότητα θέλει, πόσο ρίσκο έχει?? Δεν ρωτάω κυριολέκτικα, την ξέρω την απάντηση.