5.4.2013 | 00:28
Αδελφη μου, η αχαριστη
Θα ηθελα να μην ειχα αυτη την αδελφη που εχω. Ειναι λιγο μεγαλυτερη μου, παντρεμενη με 2 παιδια. Θα πρεπε να ειναι χαρουμενη για τη ζωη της. Ακομα και στα 41 της ειναι απαραδεκτα εγωκεντρικη, μονιμως θελει να τραβαει την προσοχη των γονιων μου και γενικως της οικογενειας με διαφορα ανουσια θεματα κατηγορωντας μονιμως εναν απο τους 3 μας, τους γονεις μου ή εμενα, και γκρινιαζοντας χωρις να εχει δικιο. Δημιουργει συνεχως προβληματα αναστατωνοντας ολους μας και το κυριοτερο στεναχωρει τους γονεις μου που υπεραγαπω και λατρευω, που ειναι σχεδον υπηρετες της για τη φροντιδα της οικογενειας της και των παιδιων της που ολοι αγαπουμε και μας αγαπουν. Φυσικα δε δεχεται οτι εχει αδικο και οτι ειναι ασχημο αυτο που κανει και εννοειται οτι δεν ενδιαφερεται για ο,τι προκαλει.Πραγματικα δεν ξερω πως να το διαχειριστω, οχι για μενα αλλα για τους γονεις μου. Ειναι εξαιρετικοι και τους αξιζει αγαπη και ευγνωμοσυνη.
