Ζητάς ποτέ βοήθεια από το Θεό ;
Φωτ. Σπ. Στάβερης
Υποδυόταν τα "εξαίσια πτώματα" σε σινεφίλ ταινίες στο Μπέλο Οριζόντε, εντρυφώντας παράλληλα στο θέατρο του Αουγκούστο Μπόαλ (είχε μαθητεύσει μάλιστα στη σχολή του). Για τα προς το ζήν, ήταν δασκάλα. Είχε σπουδάσει και Ιστορία, αλλά όχι τη Γαλλική, γιατί δυσκολευόταν να προσδιορίσει με ακρίβεια την ίδρυση της Lutetia. Προ Χριστού, υποστήριζε εκείνη, μετά Χριστόν αναρωτιόταν αυτός.
Είχε έρθει στο Παρίσι πριν από επτά μήνες και χρειάστηκε να ξεπεράσει την κλειστοφοβία της στο μετρό, πείθοντας τον εαυτό της ότι η παροχή ρεύματος εξασφάλιζε αρκετό αέρα για τόσο κόσμο. 'Εμενε σε ένα δωμάτιο υπηρεσίας κοντά στη Μονμάρτη (στο σταθμό Lamarck) και δούλευε τα σαββατοκύριακα στο εστιατόριο La Canaille (εκεί όπου ήθελε μια μέρα να τον πάει ο Θανάσης, αλλά το είχαν βρει κλειστό). Του είπε πως το εστιατόριο επρόκειτο τώρα κοντά να γιορτάσει τα 15 του χρόνια με μια έκθεση, αφίσες από τον Μάη του ' 68, φωτογραφίες, κλπ. Επίσης, είχε αναλάβει να παίρνει κάτι πλουσιόπαιδα από το σχολείο τους κοντά στο Villiers για να τα πηγαίνει στο κατηχητικό. Αυτό είχε κάνει μόλις πριν λίγη ώρα.
Tο λεωφορείο που περίμεναν μαζί στη στάση ; 'Ελεγε πως δεν ερχόταν ποτέ. 'Ηρθε όμως, γεμάτο, και ανέβηκαν από τις μεσαίες πόρτες, κάτι που γίνεται στη Βραζιλία ή την Ελλάδα, αλλά όχι στο Παρίσι. Στη στάση, είχε πει, λίγο πιο δυνατά απ' ό' τι μάλλον θα το ήθελε, ότι το Παρίσι ζούσε από την κουλτούρα των άλλων, ότι υπήρχε ένα είδος αέναης κίνησης, που δεν μετουσιωνόταν ωστόσο σε κάτι το σημαντικό. Είχε παρατηρήσει επίσης ότι την άκουγε περισσότερο απ' όσο της μιλούσε, αλλά δεν το έλεγε αυτό για να τον υποχρεώσει να μιλάει. Της άρεσε να κάνει βόλτες εκεί κοντά, στα πέριξ του σταθμού Saint-Lazare, να χαζεύει κάτω από τη γέφυρα τα τρένα και να μαντεύει τις σκέψεις των ταξιδιωτών. 'Οπως στα Φτερά του 'Ερωτα ; Είχε δει την ταινία 4 φορές, εκείνος δύο, μία στο Παρίσι κι άλλη μία στην Αθήνα.
Κατέβηκαν στην 'Οπερα για ν' αλλάξουν λεωφορείο. Το Café de la Paix ήταν φίσκα στους τουρίστες. Ο γνώριμος καστανάς απουσίαζε από το καθιερωμένο του πόστο στη γωνία του δρόμου. Περπατούσαν τώρα στις όχθες του Σηκουάνα με κατεύθυνση το Saint-Michel.
Ούτε ένας κλοσάρ κάτω από τις γέφυρες. Με τέτοιον καιρό, θα κάνουν πάρτι επάνω, είπε η Maria. Είχε φίλους στο La Canaille, οι οποίοι έμεναν σε ποταμόπλοιο. 'Ενα βράδυ, σε μια της επίσκεψη, κι ενώ ετοίμαζε καφέ, έχασε την ισορροπία της από το κύμα που σήκωσε ένα bateau-mouche. 'Ενας ζωγράφος είχε στήσει το καβαλέτο του απέναντι από μια μικρή δίνη του ποταμού. "Η θάλασσα" ! "Η φουρτούνα", διόρθωσε εκείνος. Τον ρώτησε αν θα μπορούσε κανείς να κάνει μπάνιο και φανταζόταν κιόλας τον κόσμο να κάνει την μπουγάδα του εκεί με ανασηκωμένα τα μανίκια. Της είπε πως δεν ήταν ανάγκη να γυρίσουν πολύ πίσω στο χρόνο, η φίλη του η Ασπασία βούταγε με τους φίλους της όταν ήταν μικρή, και σε μια ταινία για τη συνοικία του Aubervilliers έβλεπες πλύστρες στις όχθες. Είχε δει το φιλμ σε μια έκθεση αφιερωμένη στον Jacques Prévert. Είχε σκοπό κι εκείνη να πάει να δει την έκθεση και ν' αγοράσει και το βιβλίο Paroles του Prévert, αλλά θα περίμενε λίγο ακόμη νάρθουν πρώτα κάτι φίλοι της από τη Βραζιλία.
Είχαν φτάσει στο ύψος της Παναγίας των Παρισίων. Δεχόταν όλες του τις προτάσεις. Μπήκαν στον πρώτο φούρνο που βρήκαν, εκείνη για ένα παγωτό πεπόνι, εκείνος για ένα "φλαν". Το πρώτο πράγμα που ζήτησε να δει η μητέρα της φτάνοντας στο Παρίσι ήταν η Παναγία των Παρισίων, ενώ εκείνη το Μπομπούρ. Αποτελείωνε το παγωτό της καθώς έφταναν μπροστά στην είσοδο. Στάθηκαν για κάποια λεπτά, σχεδόν αναποφάσιστοι. Τον ρώτησε αν ήθελε να μπουν. Πήγαν και κάθησαν στην τελευταία σειρά των καθισμάτων. Της έδειξε την κρύπτη, είχε δουλέψει κάποτε φύλακας εκεί κάτω. "Εδώ είναι όπως στο σινεμά, τα χέρια μπορούν να αγγίζονται". Το χέρι της αφέθηκε για λίγο, αλλά γρήγορα το τράβηξε σαν ζεματισμένη και σηκώθηκε απότομα, πασχίζοντας να βρει έναν ειρμό στα λόγια της : "Είναι υπερβολικό... έτσι... όλη αυτή η σκόνη, η σκόνη όλων αυτών των αιώνων..." Επικαλέστηκε έναν ερεθισμό στα μάτια. Του είχε πει κάθως έμπαιναν στον καθεδρικό ναό ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για να ζητήσει κάτι από το Θεό. "Ζητάς ποτέ βοήθεια από το Θεό ;" 'Οσο γίνεται λιγότερο". Βγαίνοντας, εκείνος τα απέδωσε όλα στη μυστικιστική ατμόσφαιρα.
σχόλια