Η Αγγέλικα Σταματοπούλου γεννήθηκε πριν από 27 χρόνια στο Ναύπλιο, την πρωταπριλιά. Στα πέντε της έπαιξε τον πρώτο της ρόλο – έκανε το λουλούδι σε μία κατασκήνωση στην Βυτίνα. Από μικρή έκανε χορό και πιάνο και στο Λύκειο αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.
Έδωσε πανελλήνιες με σκοπό να περάσει μόνο στην Αθήνα για να μπορέσει να γραφτεί σε δραματική σχολή. Πριν ακόμη τελειώσει τη σχολή συμμετείχε μαζί με την Εύη Δόβελου και την Ελένη Ευταξοπούλου στο διαγωνισμό Scratch Night του Bob Theatre, στον οποίο ήταν οι νικήτριες.
«Ήμασταν πολύ τυχερές, κάναμε μία πολύ καλή αρχή και είναι καλό να σου συμβαίνει αυτό γιατί δεν σου κόβονται τα φτερά», λέει η Αγγέλικα. «Έγινε ένας χαμός τότε, δώσαμε συνεντεύξεις σε όλα τα περιοδικά και την επόμενη χρονιά μάς έκαναν πρόταση από το low budget φεστιβάλ στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Στην αρχή κάναμε παραστάσεις με gothic παραμύθια εμπνευσμένα από την αισθητική του Tim Burton και φέτος αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι πιο γυναικείο. Έτσι κάναμε το ‘Bloom’».
Το Bloom είναι ένα έργο που μιλάει για την δυσκολία που έχει μία νέα γυναίκα κοντά στα τριάντα να ενηλικιωθεί μέσα από τις επιλογές στην σχέση της και στην δουλειά της και να καταφέρει να ‘ανθίσει’. «Πρόκειται για ένα έργο με ιστορίες από τις ζωές μας, τις οποίες προσαρμόσαμε για να γίνουν παράσταση. Όλο αυτό προέκυψε μετά από πολλές προσωπικές συζητήσεις και συναντήσεις. Ξεκινήσαμε από τέλη Αυγούστου να συζητάμε για το πώς βλέπουμε την ζωή μας, τις σχέσεις μας και για το πώς θα θέλαμε να είναι. Ήταν λίγο σαν ψυχανάλυση και μετά προσπαθήσαμε να το ελαφρύνουμε και να βγει με χιούμορ», λέει η Αγγέλικα.
«Είμαστε μια γενιά που βρίσκεται στο μεταίχμιο, ανάμεσα στο τι λέει η οικογένεια και η κοινωνία και στο τι πραγματικά θέλουμε. Ερωτήματα όπως να κάνω ένα επάγγελμα που θα μου προσφέρει χρήματα και σταθερότητα ή να κάνω ένα επάγγελμα που θα μου αρέσει; Να πω ‘ναι’ στην πρόταση γάμου που μου κάνει ο άνθρωπος με τον οποίο έχω σχέση πολλά χρόνια ή να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η σχέση μπορεί βασίζεται σε δεδομένα που έχουν πια αλλάξει; Δεν ξέρω αν το έχεις νιώσει ποτέ αυτό, ότι μπορείς να πας ένα βήμα πιο πέρα και νιώθεις ότι ο άλλος φτάνει ως εκεί. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και σε μία ερωτική σχέση και σε μία φιλική. Μπορεί να έχεις μία σχέση φιλική για δέκα χρόνια και μια μέρα από μια κουβέντα να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό ήταν και ότι είναι καλύτερο να μείνει εκεί παρά να συνεχίσει επειδή έχετε περάσει πράγματα μαζί. Το να μην πνίγεσαι και να καταφέρεις να βρεις αυτό που πραγματικά θέλεις είναι μία μορφή ενηλικίωσης».
Διάβασε ολόκληρη τη συνέντευξη της στο site του ΓΚΡΕΚΑ.
σχόλια