Οσα έχεις κάνει ως τώρα,
κατακτήσεις κέρδη επιτεύγματα, αυτά που ήταν κέρδη κατακτήσεις επιτεύγματα για σένα για κάποιους ή όλους,
καθετί που νόμιζες, ήθελες να νομίζεις πως έδινε νόημα αξία περιεχόμενο στη ζωή σου στην ζωή κάποιων ή όλων,
καθετί στο οποίο στηριζόσουν, έφευγες κουρασμένος απ' αυτό κι επανερχόσουν κουρασμένος σ' αυτό για να στηριχτείς σ' αυτό, να πάρεις απ' αυτό εκείνο που χρειαζόσουν απ' αυτό για να συνεχίσεις,
τόσες και τόσες δεκαετίες, μέσα σε τόσες και τόσες εποχές, από το ένα σημείο του κόσμου στο άλλο και σ' όλα,
αυτό που τόνωνε την εμπιστοσύνη σου στον εαυτό σου και εξαιτίας του την έχανες, πίστεις, εκλάμψεις, ανατάσεις, εμψυχώσεις, οικοδομήματα του στοχασμού που γέννησαν οικοδομήματα του κάλλους που γέννησαν οικοδομήματα του στοχασμού που γέννησαν οικοδομήματα του κάλλους,
και οι λεπτές μικρογραφίες των χορών τα βυθισμένα χρώματα των κεντημάτων οι γδαρμένοι ήχοι των τραγουδιών,
αυτό που σε έκανε να αισθάνεσαι καλός, υποφερτός κοντά στη συγκατάβαση κοντά στην ευσπλαχνία στην ταπείνωση στην λύπη στην συμπάθεια,
αυτό που μείωνε το αίσθημα της απελπισίας μπροστά στο τέλος, μπροστά στην αποδοχή του τέλους, μπροστά στην εξουδετέρωση από την αποδοχή του τέλους,
και οι στρατιές των θρυλικών πολεμιστών που προχωρούν σαν κάστρα ευρωστίας εκτυλίσσοντας όλη την φύση μέσα από τις κινήσεις των μυώνων τους,
το αίσθημα της αποτυχίας και τα φυλλάδια των ανώνυμων ποιητών, των ανώνυμων υμνωδών, των ανώνυμων τραγωδών, παρωδών, κωμωδών,
το αίσθημα της διάψευσης, του ψεύδους, της απόρριψης, του ασύζευκτου βλέμματος, της γυμνής φθοράς,
η ανεπιβεβαίωτη βεβαιότητα μέσα στη νύχτα πως πήγε η ζωή σου χαμένη πως πέρασαν όλα έφυγαν χωρίς καμιά ελπίδα να επιστρέψουν για να σου επιτρέψουν να τα ξαναζήσεις σωστά πιο σωστά πιο κοντά στην ολοκλήρωση πιο κοντά στην τέλεια τελείωση, χωρίς καμιά ελπίδα να αποκατασταθούν να αναπληρωθούν να εξιλεωθείς να μετανιώσεις να νιώσεις βαθύτερα λαμπρότερα λιγότερο στεγνά λιγότερο φτηνά και να αναστηθείς να μην αφήσεις πίσω σου μόνον τη σκόνη της σκόνης
και οι αναρίθμητες γενεές των πουλιών, και οι αναρίθμητες σειρές των προσώπων προσώπων προσώπων προσώπων σε όλες τις άκρες,
και οι βρωμισμένες σελίδες σημαδεμένες λιωμένες φαγωμένες από ανυπόμονα πεισματικά δάχτυλα δάχτυλα,
η ιστορία του χτύπου του αίματος κάτω από όλα τα είδη τα γένη τις φυλές, κάτω από όλα τα υφάσματα τα σκεπάσματα, κάτω και πάνω από το ύψος του χώματος,
και οι ανακόλουθοι παλμοί του πόθου, και το πένθος του έρωτα, ο έρωτας πίσω από το πένθος του έρωτα, και η λευκότητα η λευκότατη λευκότητα η λευκότερη λευκότητα της λευκότητας
δεν υπάρχουν απ' αυτή την στιγμή
Δημήτρης Δημητριάδης
Η ΑΝΑΘΕΣΗ – Η ΑΝΘΡΩΠΩΔΙΑ
Προοίμιο σε μια χιλιετία
(ΑΓΡΑ – ΑΘΗΝΑ 1986)
σχόλια