Η φωτογραφία είναι διάσημη. Δημοσιεύθηκε σε περίοπτη θέση στο περιοδικό LIFE και τραβήχτηκε από τη φωτογράφο Nina Leen το 1951. Στη φωτογραφία εικονίζονται οι Willem de Kooning, Adolph Gottlieb, Ad Reinhardt, Richard Pousette-Dart, William Baziotes, Jimmy Ernst, Jackson Pollock, James Brooks, Clifford Still, Robert Motherwell, Bradley Walker Tomlin, Theodoros Stamos, Barnett Newman, Mark Rothko, η ομάδα των Αφηρημένων Εξπρεσιονιστών, γνωστών και ως "The Irascibles". Η μοναδική γυναίκα στη φωτογραφία είναι η Hedda Sterne.
Η Έντα Στερν πέθανε το 2011 στο σπίτι της στο Μανχάτταν. Ήταν 100 ετών και η μόνη επιζώσα του κινήματος των Αφηρημένων εξπρεσιονιστών. Παρόλο που η τέχνη της δε μπήκε ποτέ σε καλούπια μοιράστηκε μαζί τους υφολογικές και φιλοσοφικές ανησυχίες και μαζί με τους άλλους 17 επιφανείς καλλιτέχνες υπέγραψαν τη διαβόητη ανοικτή επιστολή προς το διευθυντή του Metropolitan Museum of Art το 1950, κατηγορώντας τον για εχθρότητα απέναντι στην «προχωρημένη τέχνη».
Αψήφησε την κατηγοριοποίηση σε όλη την πολύχρονη καριέρα της και τόλμησε να μη δει ποτέ τον εαυτό της ως μέλος κάποιου κινήματος.
Για την ιστορία της φωτογραφίας, λένε, ότι η Στερν έφτασε καθυστερημένα και έτσι την έβαλαν να σταθεί πίσω και ψηλά, «σαν ένα φτερό στην κορυφή».Όπως είπε ο γκαλερίστας της, όταν ανακοίνωσε το θάνατό της, η Έντα Στερν, ήταν από τους καλλιτέχνες που ψάχνουν διαρκώς και δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι.
Η Στερν γεννήθηκε ως Hedwig Lindenberg στις 4 Αυγούστου του 1910, στο Βουκουρέστι. Τελείωσε το γυμνάσιο και έκανε μαθήματα τέχνης στο Μουσείο Kunsthistorisches στη Βιέννη και ιστορία της τέχνης και της φιλοσοφίας για ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το 1932 παντρεύτηκε τον Fritz Stern, από τον οποίο σύντομα χώρισε , αλλά κράτησε πάντα το επίθετό του προσθέτοντας ένα "e".
Το 1938 παίρνει μέρος σε μια έκθεση σουρεαλιστών στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε την Peggy Guggenheim και παίρνει μέρος σε μια έκθεση που οργανώθηκε στο Λονδίνο την επόμενη χρονιά. Με την κήρυξη του πολέμου καταφεύγει στη Νέα Υόρκη. Η δουλειά της έχει συμπεριληφθεί στην πρωτοποριακή έκθεση “First Papers of Surrealism,” που διοργανώθηκε από τον André Breton και τον Marcel Duchamp το 1942, αν και αργότερα ομολόγησε ότι δεν είχε απολύτως κανένα ενδιαφέρον για τις ριζοσπαστικές πολιτικές που είχαν υιοθετηθεί από τα περισσότερα μέλη του κινήματος. Έκανε έκθεση στην γκαλερί της Guggenheim και μέσω της εμπόρου τέχνης Betty Parsons, έγινε φίλη με πολλούς από τους Αφηρημένους Εξπρεσιονιστές. Το 1944 παντρεύεται τον καλλιτέχνη και σκιτσογράφο Σαούλ Στάινμπεργκ.
Μέσα στα χρόνια η Στερν πειραματίστηκε με πολλά είδη αρνούμενη να ενταχθεί σε ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό κίνημα. Ανέφερε κάποτε τον εαυτό της ως χρονικογράφο και στα μέσα της δεκαετίας του 1070 άρχισε να κάνει καταχωρήσεις του ημερολογίου της μέσα στα έργα της. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της δε σταμάτησε επίσης να ζωγραφίζει πορτρέτα φίλων και συναδέλφων της.
Σε μια ισχυρά ανδροκρατούμενη σκηνή, η Στερν ξεχώριζε για την πνευματικότητα και το μοναδικό της στιλ ζωγραφικής. Αψήφησε την κατηγοριοποίηση σε όλη την πολύχρονη καριέρα της και τόλμησε να μη δει ποτέ τον εαυτό της ως μέλος κάποιου κινήματος. Πίστευε ότι υπάρχει κάτι στην τέχνη που σε κινεί συνεχώς. Και δε σταμάτησε να το κάνει μέχρι που έχασε την όρασή της. Ακόμα και όταν δε μπορούσε πια να ζωγραφίζει, σχεδίαζε συνεχώς. Πέρα από στιλ, ύφος και κατηγορίες. Ήταν μια αληθινά ανεξάρτητη καλλιτέχνης, μια ανεξάρτητη προσωπικότητα στον αιώνα της.
σχόλια