• Eίναι μια «υπερ-συμφωνία» ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ που στοχεύει στην εξάλειψη των εμπορικών φραγμών (και των αντίστοιχων ελέγχων) προκειμένου να διευκολυνθούν οι αγοραπωλησίες αγαθών και υπηρεσιών ανάμεσα στους δύο εταίρους. Οι διαπραγματεύσεις για «το μεγαλύτερο deal στον πλανήτη», εφόσον αφορά στο ήμισυ των παγκόσμιων συναλλαγών, άρχισαν τον Ιούλιο του '13. Μέχρι στιγμής έχουν ολοκληρωθεί δέκα κύκλοι συζητήσεων που καλύπτονται με μπόλικη μυστικοπάθεια. Χαρακτηριστικά, ενώ σε εκπρόσωπους πολυεθνικών εταιριών επιτρέπεται ελεύθερα η πρόσβαση στα κείμενα των διαπραγματεύσεων, ουσιαστικά απαγορεύεται σε μέλη του Κογκρέσου ή του Ευρωκοινοβουλίου! Υποτυπώδης έως ανύπαρκτη είναι βέβαια και η ενημέρωση ημών των «αποκάτω»...
• Οι υπερασπιστές της ευαγγελίζονται ότι η TΤIP θα ωφελήσει 800εκ. - 1.6 δισ. καταναλωτές, που πλέον θα απολαμβάνουν μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων σε χαμηλότερες τιμές ένεκα η απλοποίηση των διαδικασιών, τα μειωμένα κόστη και το σταθερό, ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για εμπόριο, επενδύσεις, ενέργεια, πρώτες ύλες. Μιλούν για οφέλη ύψους 120 δισ. Ευρώ για την ΕΕ και 95 δισ. Ευρώ για τις ΗΠΑ, κάπου 15 εκ. νέες θέσεις εργασίας, ακόμα και μισθολογικές αυξήσεις. Μια τετραμελής οικογένεια στην ΕΕ θα κερδίσει, λένε, 545 Ευρώ ετησίως (όσο ένας βασικός μισθός στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα, λίγο το'χεις;). Όμορφα, μοντέρνα και παγκοσμιοποιημένα ακούγονται όλα αυτά, πόσο όμως ισχύουν και με τι αντίτιμο; Ο βασικός στόχος πάντως είναι αμερικανική κι ευρωπαϊκή οικονομία «αλληλοσυμπληρούμενες» να ξαναγίνουν κυρίαρχες, αφήνοντας ξωπίσω τους Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική κι όσες άλλες αναπτυσσόμενες χώρες βρίσκονται εκτός ευρωαμερικανικής ζώνης επιρροής (στις διαπραγματεύσεις συμμετέχουν Ωκεανία, Καναδάς, Μεξικό, Χιλή, Ιαπωνία, Μαλαισία, Βιετνάμ, Σιγκαπούρη, Περού, Μπρουνέι).
Το μεγαλύτερο θέμα με όλες τις «συμφωνίες κορυφής» όπως και με τους υπερεθνικούς θεσμούς που τις προωθούν είναι ότι όλα είθισται να γίνονται στα «μουλωχτά», με τα corporates να έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο
• Οι επικριτές αντιπαραθέτουν ότι όλο αυτό θα λειτουργήσει μόνο υπέρ των μεγάλων υπερεθνικών καρτέλ, ενώ έχουν σημάνει συναγερμό για μια σειρά περιβαλλοντικά και διατροφικά ζητήματα: Τα αμερικανικά στάνταρ είναι πολύ χαλαρότερα των ευρωπαϊκών όσο αφορά τις γενετικά μεταλλαγμένες τροφές (πάνω από 70% στις ΗΠΑ, ανεπιθύμητες γενικά στην ΕΕ και μεγάλο «αγκάθι» στην επίτευξη συμφωνίας), τις αυξητικές ορμόνες στην κτηνοτροφία, τα χημικά πρόσθετα τροφίμων και καλλυντικών (η ΕΕ απαγορεύει 1328 ουσίες, οι ΗΠΑ μόλις 11!) και την προστασία των προσωπικών δεδομένων των καταναλωτών. Εκφράζονται επίσης φόβοι ότι θα ακριβύνουν φάρμακα, περίθαλψη, δίδακτρα και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, ότι η ανεργία θα αυξηθεί κι ότι θα «ψαλιδιστούν» κι άλλο (πόσο πια;) τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Το σημαντικότερο, η συμφωνία αυτή δίνει στους "corporate cannibals" τη δυνατότητα να μηνύουν κυβερνήσεις που τυχόν «παρεμποδίζουν» τον επενδυτικό οίστρο τους για λόγους ασφάλειας, δημόσιου συμφέροντος, περιβαλλοντικών επιπτώσεων κι άλλες τέτοιες αναχρονιστικές χαζομάρες, ζητώντας και τα ρέστα υπό μορφή παχυλών αποζημιώσεων! (ήδη σουηδική εταιρία αξιώνει από τη γερμανική κυβέρνηση 3.7 δισ. Ευρώ για τη σταδιακή της πυρηνικής ενέργειας, η British American Tobacco μήνυσε την αυστραλιανή κυβέρνηση για τους περιορισμούς στη διαφήμιση προϊόντων καπνού, μια γαλλική εταιρία μήνυσε την αιγυπτιακή κυβέρνηση επειδή αύξησε τον κατώτατο μισθό(!) ενώ και η Eldorado Gold στις Σκουριές θα μπορούσε, θεωρητικά, να μας πάρει και τα σώβρακα).
Για την Ελλάδα, η εφαρμογή της TTIP θα επηρέαζε μεταξύ άλλων αρνητικά την εγχώρια αγροτική-κτηνοτροφική παραγωγή και τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης. Οι υποστηρικτές της, πάλι, «βλέπουν» οφέλη για ναυτιλία-εξαγωγές.
• Σπουδαίο ρόλο στην ευαισθητοποίηση του κόσμου έπαιξαν οι διαρροές του Wikileaks, αποκαλύπτοντας μερικές μόνο από τις «σκοτεινές» πτυχές της συμφωνίας-μαμούθ σε οικονομικό, νομικό, κυβερνητικό και δικαιωματικό επίπεδο. Η TTIP δεν είναι, ωστόσο, η μόνη απόπειρα τέτοιων διεθνών υπερ-συμφωνιών, ούτε η πρώτη – παρόμοιες αντιδράσεις είχε συναντήσει η Παγκόσμια Συμφωνία κατά της Παραποίησης για τα πνευματικά δικαιώματα (ACTA) που καταψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του '12, παρότι είχε εγκριθεί από την Κομισιόν.
• Για την Ελλάδα, η εφαρμογή της TTIP θα επηρέαζε μεταξύ άλλων αρνητικά την εγχώρια αγροτική-κτηνοτροφική παραγωγή και τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης. Οι υποστηρικτές της, πάλι, «βλέπουν» οφέλη για ναυτιλία-εξαγωγές.
• Το μεγαλύτερο θέμα τελικά με όλες αυτές τις «συμφωνίες κορυφής» όπως και με τους υπερεθνικούς θεσμούς που τις προωθούν είναι ότι όλα είθισται να γίνονται στα «μουλωχτά», με τα corporates να έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο, τις κυβερνήσεις σε ρόλο διεκπεραιωτή, τα κυρίαρχα ΜΜΕ σε ρόλο υποβολέα και τους πολίτες «γραμμένους» κανονικά. Η δημοκρατία ως «ξέπλυμα» κι επίφαση. Να όμως που όταν οι τελευταίοι αφυπνίζονται κι ενεργοποιούνται, όλα ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι.
Info: 10/10 Σύνταγμα, συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στη Συμφωνία Διατλαντικού Εμπορίου (TTIP) στα πλαίσια παγκόσμιας δράσης με τη συμμετοχή 46 φορέων και οργανώσεων.
σχόλια