ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

υπάρχουν τελικά μεγάλοι έρωτες; περναμε ολη μας τη ζωή να τους αναζητάμε αλλά όταν τον βρούμε θα τον αναγνωρίσουμε; ένας χρόνος σχέσης δεν θα έπρεπε να έιναι αρκετός για να μπορεί κάποιος να τον διακρίνει; παραδέχομαι τη βλακεία μου να κρατάω τις αποστάσεις μου και τα τείχη μου υψωμένα, αλλά ο φόβος της απώλειας ενός ακόμα ανθρώπου είναι βαρύς και δεν σ αφήνει να δεθείς με πρόσκαιρους ή μη έρωτες εύκολα. ο φίλος μου δεν είναι ο τέλειος εραστής, αλλά τις περισσότερες φορές με κάνει να νιώθω θεά και αυτό μου φτάνει. χθες με βρήκα κουκουλωμένη στο πάπλωμά του να σκέφτομαι ότι πρέπει να τον χωρίσω, αλλά το μυαλό μου δεν μπορούσε να δώσει την εντολή να προφερθούν αυτά τα λόγια. έπιασα τον εαυτό μου να λέει ότι θέλω να χωρίσω αλλά δεν μπορώ...και ας μην ξεχνάμε το ρητό, δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο δεν θέλω... και επειδή τα δάκρια στο μαξιλάρι ποτέ δεν περνάνε απαρατήρητα, το καταλαβε και οταν σκέφτηκε ότι μπορεί να με χάσει έκλαψε και μου έδωσε ό,τι χρειαζόμουν για να συνεχίσω. λίγο καύσιμο μέχρι το τέρμα. το τέρμα της σχέσης αυτής θα είναι τώρα, σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο. δεν ξέρω πότε, αλλά όταν θα έρθει θέλω να ξέρω αν αυτός είναι ο μεγάλος έρωτας που μου έμελλε να ζήσω ή όχι. οπότε πώς το ξέρω; και πώς τον διακρίνω από τους υπόλοιπους του βάλτου;;