ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα κι εγώ έναν τέτοιο τύπο(μόλις κατηγοριοποιήθηκες γλυκό μου μωρό)Ξετρελάθηκα μαζί του γιατί δεν πίστεψα ότι αυτό το παιδί μ' αυτά τα μάτια θα μπορούσε να μου φερθεί ποτέ άσχημα. Το έκανε όμως. Υπέμεινα πράγματα και καταστάσεις, εθελοτύφλουσα μέχρι αηδίας. Μέχρι να με κοιτάξω στον καθρέφτη και να δω πως πήγαινα να γίνω κάτι που δεν ήθελα... Έπεσα χαμηλά αλλά δεν μ' ένοιαζε στιγμή. «Είμαι μαλάκας, τρέξε να σωθείς!» έλεγες. Σου ΄χα πει πως έμενα για μένα και είναι αλήθεια. Θα έμενα μέχρι να σε δω να φεύγεις γιατί δεν θ' άντεχα να σ' αφήσω. Ακόμη κι αν ήξερα πως δεν άξιζε να υπομείνω τίποτα. Απλά να, σκέφτηκα πως αν δεν δοκίμαζα μαζί σου πάντα θ΄αναρωτιόμουν... τώρα δεν αναρωτιέμαι. Για να ήμασταν μαζί θα έπρεπε να συμβιβάζομαι με τα πάντα, να είμαι υποτιμημένη, να γεμίζω στα κλεφτά το πρόγραμμα σου και να τρέφομαι με συναισθηματικά ψίχουλα. Να χάσω τον ύπνο μου, το γέλιο μου, τον έρωτα μου με την ζωή... πολλά-πολλά. Ε δε γινόταν :( Περίμενα μήπως και πάρεις πρέφα ότι αυτό που είχαμε με σκότωνε, περίμενα να δω αν θα κάνεις κάτι να δείξεις έμπρακτα πως με νοιάζεσαι. Και μάντεψε: δεν είδα κάτι τέτοιο. Είδα έναν εγωισμό και μια αδιαφορία να καταλάβεις τους γύρω σου. Περίμενα να αποφασίσεις επιτέλους αν μένεις ή φεύγεις απ' την ζωή μου. Αν θα με βάλεις όντως στην δικιά σου ή θα μ' ελευθερώσεις επιτέλους. Σε άφησα να ηγηθείς, έγινα διαχειρίσιμη και μάντεψε: δεν μπορούσες να το διαχειριστείς σωστά. Το μόνο που με παρηγορεί κάπως είναι πως είναι κι άλλοι σαν κι εσένα. Το ξέρω μικροπρεπές, αλλά δεν άντεχα να το χω καταστρέψει εγώ όλο αυτό :( που θα μπορούσαμε. Κι αν πήρα μανιασμένη το σφυρί και σε πλήγωσα στο τέλος, είναι γιατί το θελα να γίνω εσύ μπας και καταλάβω. Και κατάλαβα: είσαι νεκρός και λυπάμαι. :(