ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...δεν ξέρω τελικά αν καταλήγω για μια ακόμη φορά η γελοία της υπόθεσης...μπορείόμως εγώ έχω την ανάγκη να πιστέψω πως όχι...θα πράξω για μια ακόμη φορά λοιπόν αυθαίρετα, αγνοώντας τα γεγονότα και υποθέτοντας ότι απευθύνομαι σε ένα ΕΣΥ...αν λοιπόν κάπου βρίσκεται ένα ΕΣΥ που έχει κάτι να κάνει με μένα...ήθελα να το ρωτήσω...πώς μπορεί να μου συμπεριφέρεται έτσι; Αν με θεωρεί όντως ψεύτικη, γιατί ασχολείται ακόμη μαζί μου; Αν με θεωρεί άξια εμπαιγμού, πώς είναι δυνατόν να μιλάει για έρωτες, αγάπες και μπλα μπλα μπλα; Πώς μπορεί να με ρίχνει στο λάκκο με τους λέοντες και να διασκεδάζει με το αίμα απ' τις πληγές μου; Αν με θεωρεί ένα τίποτα, ας με αφήσει, μήπως και κάποτε γίνω κάτι... Εγώ ό,τι κάνω το κάνω για αυτοπροστασία και αυτά που καλούμαι να ξεπεράσω άλλοτε θα ήταν για μένα ανυπέρβλητα(!!!!!!!!!!!!!!). Όταν τρως πολλά ψάρια...κάποια αγάνα θα σου κάτσει στο λαιμό... Τα νεύρα μου δεν είναι στην καλύτερή τους φάση (διαθέτω και αντικειμενικά πειστήρια) και η ψυχολογία μου σέρνεται λίγο βραδύτερα από το περπάτημα μιας υπνοβατούσας χελώνας. Κινούμαι κάπου ανάμεσα στον παραλογισμό, την αλήθεια και τη νοσηρή φαντασία...αποπνικτικό περιβάλλον για να ανθίσει ένας έρωτας. Ο έρωτάς μου μαράθηκε εδώ και καιρό, έγινε παιχνίδι εκδίκησης και πρόκληση καλύτερης μπλόφας...κι αυτό γιατί έμεινε απότιστος, γιατί βάλλεται από παντού, γιατί αμφισβητείται και αμφισβητεί. Είναι όντως πιθανόν ο έρωτας που ένιωσα να ήταν αποτέλεσμα αυθυποβολής...είχα την ανάγκη να πιστέψω..όπως οι βαθιά θρησκευόμενοι που βλέπουν οράματα κλπ... Αυτό δε σημαίνει πως θα το ένιωθα με τον οποιονδήποτε, απλά ήμουν διατεθειμένη να το κάνω... Τώρα αν αυτό έχει αντικειμενική υπόσταση ή όχι...ποιός μπορεί να πει με σιγουριά...όλα είναι παιχνίδια του μυαλού... Δε θα ερωτευόμουν ποτέ κάποιον που ξέρω ότι δε με θεωρεί ερωτεύσιμη, γιατί πώς να το κάνουμε...ο έρωτας είναι ανατροφοδότηση. Αυτό που ένιωσα ήταν αληθινό και ρεαλιστικό...αλλά κάπου στην πορεία νοθεύτηκε, χάθηκε το πετάρισμα στο στήθος και έγινε πόνος...η αγάπη (ή η προδιάθεση για αγάπη, αν θες καλύτερα) μπερδεύτηκε με την οργή,την εμμονή, τον εγωισμό και το μίσος. Αν πίσω από όλο αυτό το "έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας" (ιδεατά πάντα:p) σκηνικό...υπάρχει κάπου το ΕΣΥ...θέλω να του ζητήσω να πάψει να με εξευτελίζει ως προσωπικότητα παραβιάζοντας τα όρια της ιδιωτικότητάς μου...και, αν θέλει, μιας και έχει το τηλέφωνό μου, να με πάρει ένα τηλέφωνο...να ακούσω τη φωνή του, να μου πει το όνομά του...Αυτόν τον πόλεμο εγώ δεν μπορώ να τον υποστηρίξω άλλο, με πονάει και με εξαγριώνει...με φοβίζει, με φέρνει σε σύγχυση...θέλω να ξέρω ποιός είναι με το μέρος μου και ποιός όχι. Θέλω να ξέρω πως, αν γυρίσω την πλάτη, δε θα με μαχαιρώσει και πάλι κάποιος πισώπλατα. Οι οιωνοί μέχρι στιγμής δεν είναι ελπιδοφόροι..Όσο κι αν είμαι παθιασμένη με τον έρωτα,τον φοβάμαι(!) αλλά ούτε και συμβιβάζομαι με τα ημίμετρα, είμαι άνθρωπος των άκρων δυστυχώς, γι' αυτό και ψάχνω ή κάτι που θα με απογειώσει ή κάτι εντελώς κενό, διαχειρίσιμο, ακίνδυνο. Ή τη φωτιά θέλω, ή την καμμένη γη...δε μου αρκεί η σπίθα. Και δεν είμαι άνθρωπος που θα ζητιανέψω για αγάπη, κι αν τη ζητήσω είναι μόνο από εκεί που έχω την εντύπωση ότι μπορούν να μου τη προσφέρουν. Δεν είμαι σκληρή γενικά, αλλά κυρίως με τα συναισθήματα, γι' αυτό και θα έκανα πολύ πιο εύκολα ωμό σεξ απ' ότι έρωτα, αν δε με περιόριζε η ηθική μου (και όχι η σεμνοτυφία). Στα λόγια βέβαια ήμουν πάντα καλύτερη απ' ότι στις πράξεις. Την αγάπη τη ζητάω, το σεβασμό όμως τον απαιτώ και νομίζω είναι καιρός να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Λέω να βγω πρώτα έξω από το σπίτι και μετά να μπω στο τρελάδικο...οπότε ΑΠΑΙΤΩ να μην ανεβαίνει η ζωή μου στη μεγάλη οθόνη, να μην υπάγεται σε θρίλερ και κανενός είδους ταινίες... Αυτό που ζητάω είναι να νιώθω τη στοιχειώδη ασφάλεια της πλήρους ανασφάλειας που προσφέρει η δημοτική αστυνόμευση, οτιδήποτε άλλο με φέρνει στο σημείο να φλερτάρω με την ιδέα της λοβοτομής, παρακαλώ να αποσυρθεί από το προσκήνιο:) Παραδέχομαι ότι, έχοντας πέσει πολλές φορές θύμα κλοπής, φλέρταρα με την ιδέα να απευθυνθώ στην αστυνομία, αλλά έχοντας γνώση της αποτελεσματικότητάς της, με αποθάρρυνε η πιθανότητα να βρεθώ η ίδια πίσω από τα κάγκελα:p Δε φοβάμαι πλέον την απόρριψη από σένα, γιατί την έχω βιώσει τόσες φορές μέσα μου, που έχω συμβιβαστεί με την ιδέα. Δε φοβάμαι ούτε να ανακαλύψω πως όλα είναι μια φάρσα. Είχα το χρόνο να επεξεργαστώ τα δεδομένα και το μόνο που ζητάω είναι να λάβει ένα αξιοπρεπές τέλος. Εξαγριώνομαι όμως με την ειρωνεία! Η πιθανότητα να είναι όλα μια φούσκα τυλιγμένη με άπειρες προσδοκίες, θα με απογοητεύσει μεν, αλλά θα μου διδάξει την επόμενη φορά να προφυλάσσω τον εαυτό μου αποδεχόμενη τη συμβατική ροή του χρόνου. Αν και μ' αρέσει η ιδέα να "αγαπάω αναρχικά"...δεν είμαι σίγουρη πως μπορώ να υποστηρίξω το ρόλο του ερωτευμένου καμικάζι...Είμαι άνθρωπος που ζω μέσα από τη φαντασία μου, ίσως γιατί φοβάμαι πως η πραγματικότητα θα είναι πάντα κατώτερή της...τώρα που έχασα την εμπιστοσύνη μου και στην πρώτη...κλάφ' τα Χαράλαμπε..:DΜπορεί να μην είμαι ο πιο αξιόλογος άνθρωπος, μπορεί να είμαι κυκλοθυμική σε βαθμό αηδίας, αναποφάσιστη, ανασφαλής,αναξιόπιστη...έχω όμως και έρωτα και αγάπη και στοργή και φροντίδα να δώσω, αν δεν τα θες, μη μου στερείς την ευκαιρία να τα προσφέρω σε κάποιον στο μέλλον, γιατί η ιστορία αυτή κινδυνεύει να με κάνει κυνική. Εγώ το μόνο που θέλω για να είμαι ευτυχισμένη (έτσι έχουν τα πράγματα στο μυαλό μου τουλάχιστον) είναι μια παραλία, ένα φεγγάρι και μια συντροφιά...αλλά αυτά δεν είναι καταστάσεις που εκβιάζονται από καμία μεριά...αυτά πρέπει να βγαίνουν αυθόρμητα, αλλιώς δε θα υπήρχαν εκατομμύρια μοναχικών ανθρώπων που ψάχνουν τον έρωτα... Καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι αγνοώ πράγματα, πιθανόν να μπερδεύω καταστάσεις, δεν μπορώ να δεχτώ όμως ότι τα πράγματα γίνονται τυχαία και δε θα σε-σας αφήσω να με βγάλεις-ετε τρελή, μπορώ κι εγώ να σε τρελάνω...πλάκα δεν έχει;). Δε σου επιτρέπω να παίζεις άλλο μαζί μου. Δεν μπορώ να φοβάμαι και τη σκιά μου, να είμαι καχύποπτη με όλους και τελικά να ανακαλύπτω ότι για μια ακόμη φορά η φαντασία μου αποδείχτηκε ανεπαρκής...Εγώ είμαι ανώριμη, εσύ ανήθικος...εγώ χαζή κι εσύ έξυπνος...κακός συνδυασμός...εγώ ηθοποιός κι εσύ σκηνοθέτης...πατσίσαμε τώρα μωρό μου; Πριν κρίνεις τους τρόπους μου σκέψου ποιός εισβάλλει στη ζωή ποιανού... και με ποιά κίνητρα (τα δικά μου ήταν να σε αγαπήσω...τα δικά σου να κάνεις χαβαλέ). Δεν έχω τον αριθμό σου...ψάξε στην ατζέντα σου...κάπου μπορεί να βρίσκεται ο δικός μου...για μια ακόμη φορά θα σε ρωτήσω...θάρρος ή αλήθεια;) Αλλά με το δικό μου τρόπο αυτή τη φορά...θέλω ν' ακούσω τη φωνή σου. Μου το χρωστάς να παίξεις μια φορά με τους δικούς μου όρους...και σε παρακαλώ το παιχνίδι από σήμερα να είναι δίκαιο, αν δε θέλεις να υποβάλω για μια ακόμη φορά την παραίτησή μου...Μην προσπαθείς να μου κλέψεις αυτά που άλλοτε ήθελα να σου δώσω με το ζόρι...;) Πριν από λίγο καιρό δεν άντεχα να μάθω την αλήθεια, στο είχα πει κιόλας...τώρα όμως τη θέλω όσο τίποτε άλλο και πάνω από οτιδήποτε άλλο...πάνω κι από τον έρωτά σου...Θέλω κι εσένα βέβαια, αλλά τα γλυκά παχαίνουν...πφ Δεν μπορώ να ζω πια όμως με την εμμονή σου, μόνο αν αποκτήσω ζωή θα καταλάβω εξάλλου αν ήταν αληθινός έρωτας...Όχι, δε σου έχω συγχωρήσει τίποτα...εξακολουθώ να σε μισώ, απλά μετά από τόσες υποσχέσεις, τί νόμιζες, πως θα ξεμπέρδευες τόσο εύκολα;) πφ...άντρες...πεταμένα λεφτά...:p Αυτός ο έρωτας έχει πεθάνει...το θέμα είναι αν μπορεί να ξαναγεννηθεί...