ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μάλιστα...εξομολογούμαι λοιπόν ό,τι δεν έχω καταλάβει τί μου γίνεται...ποιός παίζει μαζί μου και ποιός όχι. Ναι, εξομολογούμαι και ότι σε ένιωσα κοντά μου, θα ήθελα να είσαι...αλλά δε νιώθω πια ερωτευμένη...νιώθω πληγωμένη και θέλω να κλείσουν οι πληγές μου. Επάνω σου μπορεί και να έβγαζα κάτι εκδικητικό...δεν ξέρω...νιώθω σαν το παιδί που έχει υποστεί σχολική βία από το ίδιο άτομο που έρχεται τώρα να παίξουν σχοινάκι παρέα (για να μην ξεχνιόμαστε). Δεν μπορώ να πιστέψω όσα λες...δεν ξέρω πώς να αντιδράσω. Τα λόγια σου μου γέννησαν προσδοκίες, αλλά νιώθω και μίσος. Θα ήθελα να μπορούσα να πω "Σ'αγαπάω"...αλλά δεν μπορώ πια...μπορεί να προσπάθησα κι εγώ με κάποιον τρόπο να σε πονέσω...αλλά νιώθω ψυχικά κακοποιημένη μέσα από όλο αυτό...Μετά από όλα αυτά ψάχνω μια αγκαλιά...αλλά φοβάμαι πως είναι περισσότερο η αγκαλιά της μαμάς που θα σε παρηγορήσει για τα χτυπήματά σου. Φοβάμαι πως μια ζωή θα μείνω 15χρονο. Δεν ντρέπομαι γι΄αυτό όμως. Πώς μπορεί κάποιος να ντραπεί για τη φύση του; Γι΄αυτό και δε θέλω πια ούτε να προκαλέσω κάποιον ούτε να με προκαλέσει κανείς...ψάχνω ένα τέλος...δεν μπορώ άλλο...θέλω να με βοηθήσει κάποιος να βάλω ένα τέλος σε όλα.