ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και κάποια στιγμή εκεί που δεν το περιμένεις συναντάς τον άνθρωπο σου, τον κοιτάς στα μάτια και ξέρεις ότι αυτός είναι για σένα.. Αρχίζεις να τον μαθαίνεις, τον ερωτεύεσαι, τον νοιάζεσαι, τον αγαπάς, τον κάνεις κομμάτι σου.. Έτσι ξαφνικά μετά από πολύ καιρό ξυπνάς ένα πρωί και σου έχει περάσει.. Και αποφασίζετε από κοινού να το αφήσετε, γιατί κούρασε, γιατί δεν πάει άλλο.. Πονάς γιατί έχεις μάθει να ζεις με αυτόν και τώρα δεν το έχεις και κάτι σου λείπει.. Κλαις που και που, ξεσπάς, αντιδράς..πισωγυρίζεις.. Μέχρι που το παίρνεις απόφαση ότι τελείωσε.. Και τότε κοιτάς έξω από το παράθυρο και βλέπεις τα ίδια πράγματα που έβλεπες τότε που σε είχε αγκαλιά.. Ο ίδιος ουρανός, οι ίδιοι ήχοι..Όλα σου θυμίζουν εκείνες τις όμορφες και δυνατές στιγμές.. όλα ίδια μα τόσο διαφορετικά.. σου θυμίζουν κάτι που έζησες και δεν έχεις πια.. Και τότε μάταια προσπαθείς να θυμηθείς το πρόσωπο του να σου χαμογελάει...