4.5.2013 | 19:38
Απολογισμός.
Ερώτηση προς άντρες και γυναίκες: Θα σας φαινόταν λογικό αν μια κοπέλα σας έλεγε ότι στα 23-24 της δεν είχε ποτέ ολοκληρωμένη σχέση; Εγώ ακόμα και αν ανήκω σε αυτή τη κατηγορία δεν μου φαίνεται... Και να πω ότι δεν υπήρξαν ευκαιρίες; Απλά ήμουν τόσο απορροφημένη στις σπουδές που δεν ήθελα να μπλέξω σε σχέση γιατί πάντα πίστευα ότι αν είσαι με κάποιον πρέπει αυτός ο άνθρωπος να είναι η βασική σου προτεραιότητα. Και όχι, ποτέ δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι με κάποιον για τον οποίο δεν αισθάνομαι πράγματα όσο ξενέρωτο και παλιομοδίτικο και αν σας ακούγεται αυτό. Είμαι κλειστός χαρακτήρας και χρειάζομαι τον χρόνο μου για να νιώσω κοντά με έναν άνθρωπο.Ίσως πάλι να μην ερωτεύτηκα τόσο δυνατά και να χρησιμοποίησα τη σχολή ως πρόφαση. Ίσως πάλι να ερωτεύτηκα τόσο όσο δεν φανταζόμουν και τώρα έχω μείνει να δικαιολογώ τον εαυτό μου για τα λάθη που έκανα και για τους ανθρώπους που πλήγωσα.Αλλά ρε γαμώτο, συνειδητοποιώ ότι περνάνε τα καλύτερά μου χρόνια και δεν ζω. Δεν έχω κάνει ποτέ μου ούτε μια τρέλα. Δεν έχω πάρει ούτε ένα ρίσκο. Δεν έχω ζήσει τον έρωτα, ακόμα και αν μιλώ γι' αυτόν. Και τι ζωή είναι αυτή χωρίς έρωτα; Έχω σταθερούς φίλους, σταθερές ασχολίες, σταθερή δουλειά. Και τι θα έχω να εξιστορώ από τη ζωή μου; Τις βαρετές διαλέξεις από τα αμφιθέατρα ή τους άχρηστους τόνους βιβλίων; Νιώθω ότι τίποτα δεν με γεμίζει πλέον. Παλιά έβρισκα αδιέξοδο στη ζωγραφική ή το γράψιμο. Πλέον δεν μου φτάνει ούτε αυτό. Πνίγομαι.Και μέσα σε όλα αυτό το χάος, πες ότι γνωρίζεις έναν άνθρωπο της προκοπής. Πώς να του εξηγήσεις όλα αυτά; Πώς να περιμένεις ότι θα καταλάβει; Πώς να ελπίσεις ότι δεν θα φοβηθεί;