ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τελειώνω τη σχολή τον Σεπτέμβρη,το αργότερο τον Φλεβάρη.Είμαι 21 και με πιάνει καθημερινός φόβος για το αν θα βρω μια δουλειά,αν θα μπορέσω να μαζέψω τα δικά μου χρήματα για να βρω ένα δικό μου σπίτι,να κάνω οικογένεια και να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου.δεν θέλω να φύγω από τη σχολή μου,όχι μόνο γιατί λατρεύω το αντικείμενο,αλλά γιατί φοβάμαι να αντιμετωπίσω τη ζωή στα πιο σοβαρά και απαιτητικά.κι αν δεν βρω δουλειά;κι αν δεν πραγματοποιήσω τα όνειρά μου;στις σχέσεις νομίζω έχω θέματα,είμαι ανασφαλής και φοβάμαι πως ο άλλος θα με προδώσει για κάτι άλλο-το οτιδήποτε.οπότε φοβάμαι κι αυτό,ότι δηλαδή θα είμαι άνεργη και μόνη.Ας μην κοροιδευόμαστε,ο έρωτας είναι πολύ σημαντικός.Σου δίνει ελπίδα και αισιοδοξία,ξέρεις ότι κάπου μπορείς να ακουμπήσεις.Γενικότερα φοβάμαι μήπως ζήσω μια ζωή ασήμαντη .P.S. έχω ξαναγράψει στη lifo,έχει περάσει μεγάλο διάστημα από τότε που έλιωνα διαβάζοντας εξομολογήσεις των άλλων,αλλά όταν φτάνω στο αμήν ,ξαναμπαίνω και ξαναδιαβάζω.