ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα λαϊκό άσμα λέει "έχω μάτια και βλέπω, όσα θέλω να δω...". Κι όμως άκυρος ο ποιητής. Ο έρωτας, η αγάπη, τα συναισθήματα γενικά, θολώνουν την κρίση μας. Δε σας λέω κάτι καινούριο,δεν περιμένατε εμένα με το αυγό του Κολόμβου. Αυτή είναι η εξομολόγησή μου, για να βοηθήσω εμένα και ίσως και κάποιον άλλο ή άλλη.Κάπως έτσι, και στη δικιά μου περίπτωση, εξιδανίκευσα τον Άλλο. Ο οποίος μόνο για εξιδανίκευση δεν ήταν. Συγκρούστηκα με όλους και όλα, με άτομα και πράγματα για χάρη του, έγινα σκιά του εαυτού μου από την έλλειψη τροφής και ύπνου, χτυπήθηκα στα πατώματα όταν είδα ότι δε μου βγαίνει, όταν είδα ότι δυσκολεύομαι να συνδυάσω πρόσωπα και καταστάσεις. Αλλά δεν τον έδιωξα, όσο επώδυνο κι αν ήταν να είμαι μαζί του. Του έδωσα χώρο, του είπα σκέψου κι εσύ τι θες, "αποχωριστήκαμε" (δε χωρίσαμε δηλαδή, απλά πήγε ο καθένας στη δουλειά του μετά τη συνάντηση) σε καλό κλίμα με προοπτική αισιόδοξη. Αυτό πριν το Πάσχα. Άφησα χώρο, όλο το διάστημα, να μην αισθάνεται ότι τον πρήζω...Πέρασαν οι γιορτές, τα πράγματα λόγω των προβλημάτων που ανέκυψαν δεν πήγαιναν καλά, αλλά ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω με τον άνθρωπό μου, να συζητήσω, να αποφασίσουμε μαζί. Και του έστειλα μήνυμα, και του είπα, τον ρώτησα αν μπορούμε να μιλήσουμε, αν θέλει. Και η απάντησή του; Ότι όχι, έχει νεύρα, κάποιες εκκρεμείς οικονομικές του υποχρεώσεις απέναντί μου θα τις τακτοποιήσει σύντομα (αμφίβολο έως πλήρως απίθανο, αν σκεφτείς το ποσό οφειλής), και γεια. Γεια, απλά γεια. Πέφτω από τα σύννεφα, το παίρνω το μήνυμα, ότι θέλει χωρισμό, και του λέω δε θέλω τίποτα από σένα, (παρότι με ξεζούμισε οικονομικά δύο χρόνια, αλλά ναι, τα έδινα γιατί έβλεπα με τα μάτια της καρδιάς, είμαι χαζή, το ξέρω), και του ευχήθηκα καλή τύχη. Τι άλλο να πει κανείς ρε παιδιά, όταν ο άλλος σε χωρίζει με μήνυμα...Όταν δεν έχει καν την αξιοπρέπεια να σε αντικρίσει; Κι όμως, η απάντησή του ήταν ότι την τύχη τη χρειάζεσαι πιο πολύ από μένα και ότι είμαι για λύπηση. Και όταν του ζήτησα το λόγο, ευγενικά πάντα, γιατί είμαι και ηλίθια και αξιοπρεπής μέχρι τελευταίας σταγόνας, μου είπε καλοπροαίρετα το λέω, μην το παίρνεις στραβά. Και πάλι, στο τελευταίο μήνυμά μου, ουσιαστικά του είπα αυτό που βίωσα για χάρη του και ότι με αυτή του τη συμπεριφορά με άφησε κενή συναισθημάτων. Παρόλα αυτά τον ευχαρίστησα για όλα, και εκεί τελείωσε. Μετά όμως από αυτή τη συμπεριφορά του ΕΙΔΑ. Είδα ότι δεν έβλεπα τόσον καιρό, γιατί η αγάπη μου δρούσε σαν διαθλαστικός φακός και έβλεπα ό,τι ήθελα. Τα ελαττώματα του μεγεθύνθηκαν, και αυτά για τα οποία τον κατηγορούσαν ήρθαν στην επιφάνεια...Με κένωσε συναισθηματικά, προκαλώντας μου τόση απογοήτευση και θλίψη που με λύτρωσε όμως. Πλέον δε θα χτυπιέμαι στα πατώματα γιατί δεν μπορώ να τον έχω, αλλά γιατί κάθησα και ασχολήθηκα μαζί του και έφαγα τα καλύτερά μου χρόνια μαζί του. Αν και πέρασε και από το μυαλό μου, ότι μου συμπεριφέρθηκε έτσι, γιατί έπρεπε να χωρίσουμε και αλλιώς δε θα μπορούσα να τον ξεπεράσω. Είμαι χαζή, το ξέρω.Συγνώμη για το τεράστιο ποστ. Απλά μία συμβουλή. Όταν κάτι φαίνεται κακό, δε σημαίνει ότι και είναι. Απλά να θυμάστε ότι πιθανότατα είναι.