ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ισως έχω κάνει τους γονείς μου δυστυχισμένους, αλλα τους αξίζει, για όσα έκαναν, για όσα μου έκαναν. Είμαι κακός άνθρωπος ναι, πολυ κακός, ίσως ο χειρότερος που θα γνωρίσουν μέχρι να μην μπορούν να γνωρίσουν πια κανεναν. Δεν είμαι τώρα πια το πουστάκι που θα κλαίει, ούτε ο πουστης που σέβεται το αίμα του(συγχωρεστε την γλώσσα μου). Και θα έλεγε κανείς ειναι η μάνα σου ειναι ο πατέρας σου ειναι ο τάδε ειναι ο τάδε... Ε λοιπον δεν με αφορά, γιατι εγω δεν διάλεξα, εκείνους αυτοί επέλεξαν να κάνουν εμένα, και μετα τις πράξεις τους θα υποστούν τις συνέπειες.Και θα μου πεις μα τι σου έκαναν πια; Ε λοιπον, ποιος γονιός, σου λέει οτι ειναι νωρίς για να ξέρεις τι θες, ποιος γονιός σε κλειδώνει στο δωμάτιο σου για να μιλήσετε, ποιος γονιός σε κοιτάει με αηδία, όταν του λες πως ναι είσαι πουστης; Ποια "μαμά" κλαίει όλο το βραδυ, και ποιος πατέρας σε ξυπνάει μεσα στο βραδυ για να σε παει στην μάνα σου να σε αγκαλιάσει για να σου φιλάει τα πόδια κλαιγοντας και να σε παρακαλεί να αλλάξεις; Και να γίνεις κανονικός; Ποιοι γονείς σου κόβουν το Ίντερνετ γιατι νομίζουν οτι μιλάς με άτομα και αυτα σε έκαναν γκει; Ποιοι γονείς πανε στην δίωξη ηλ. Εγκλήματος, για να ανοίξουν ολους τους λογαριασμούς σου για να δουν με ποιον μιλάς, ποιοι γονείς κάνουν αίτηση για την λίστα των κλήσεων, και ποιοι μπλοκάρουν το κινητο σου και σου σπάνε την sim μπροστά στα ματιά σου για να μην μιλάς με κανεναν και να πλησιασεις κοντα τους και να γίνεις κανονικός;Ποιοι γονείς σε αναγκάζουν και απειλούν, να μπεις μεσα στο αμάξι για να πας στην ψυχολόγο. Ποιοι γονείς, σε τραβάνε απο τα Μαλλιά 15 χρόνων γαιδουρι, και ποιος θείος σε απειλεί οτι αν δεν τα κόψεις "κανονικα" θα έρθει μα στα κόψει αυτός, ποιοι σου απαγορεύουν να φοράς τα ρούχα που θες, γιατι είσαι σαν την ξεφωνημένη; Ποιοι αυτοί, που σε κοροϊδεύουν μπσοστα σου, που βλέπουν ενα πουστάκι στην τηλεόραση, και το βρίζουν, και μετα λένε αυτο θες να είσαι; Και ποιοι σου λένε "Πως είσαι έτσι;" Όταν βγαίνεις απο το σπίτι; Αυτα ειναι λίγα απο τα οποία έχω περάσει τα τελευταια 3 χρόνια, σε λίγες μέρες γιορτάζω τα τρία αυτα χρόνια, επίσης γιορτάζω την κάθοδο του παλιού εαυτού, και την άνοδο του νέου.Ολη αυτή η εμπειρία, καλη η κακή, που ακομα συνεχίζεται, ηταν τόσο οφέλιμη όσο και καταστροφική. Πλέον με τους γονείς μου βρίζομαστε πολυ συχνά, με την διαγορα πως εγω ξέρω να τους τρομοκρατώ, ξέρεις, τόσο χρόνο που βρήκα κλεισμένος στον εαυτό μου κατάλαβα, οτι το σημαντικότερο πράγμα για να κανείς κάποιον δυστυχισμένους, ειναι να Του δώσεις ελπίδα οτι θα αλλάξεις, οτι θα τον αγαπάς ξανα.Και ειναι αυτο, που καλώς η κακώς θα έχουν πάντα οι γονείς μου, ελπίδα πως θα φέρω γυναίκα και παιδιά δικά μου. Αφήνοντας τους να νομίζουν οτι θέλουν, έχω δοκιμάσει σχεδόν οτι θα ηταν κακό κατα τους γονείς (ναρκωτικά κοψίματα, τσιγάρα ποτά κτλ) και ακομα πιστεύουν οτι ξερουν το μικρό τους αγοράκι που περνάει εφηβική κρίση.Είμαι πολυ έξυπνος για να περνάω εφηβική κρίση. Αυτα αγαπητό, lifo, κατακριτέα η μη, αυτα γίνονται, πέρα απο το να διαβάζονται σε λέξεις.