11.5.2013 | 14:03
Αφού εγώ πάντα τους πάνκηδες αγαπούσα..
Ξέχωρα από τις ταμπέλες που ενσυνειδήτα βάζω, είναι η πραγματική και μόνη αλήθεια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να καψουρεύεται, ακόμα και όχι σε βαθμό καψούρας, γιατί ως 15χρονο πόσο μπορείς να καψουρευτείς (;), έστω να ενθουσιάζεται ερωτικά, όχι σεξουαλικά, αλλά ερωτικά, ανέκαθεν αυτοί οι τύποι με γοήτευαν. Ναι! Ακριβώς αυτή η λέξη που έσκασε καραμπαμ στο μυαλό μου. Γοήτευαν. Η μουσική άλλωστε πάντα μου άρεσε, το ντύσιμο επίσης αν και η δεκαετία του 2000 δεν ήταν και ιδανική για να κυκλοφορείς στον δρόμο πανκισα χωρίς να είσαι αντικείμενο αναφοράς, καλής ή κακής. Συνήθως κακής, διοτί δεν ήσουν «ωραία». Αυτό που αγαπούσα στους πάνκηδες, ήταν ότι ήταν άγρια ρομαντικοί και ερωτικοί. Αυτή η μοϊκάνα σου αγάπη μου..ήθελα και θέλω να σε τραβήξω και να σε σούρω στο κρεβάτι μου. Έλα λοιπόνε, στην μίζερη ζωούλα μου και γεμισέ την με έρωτα αγαμημένε πάνκη.
