17.5.2013 | 01:39
μονη...κι όμως.
είναι τελικά αυτό που...περνάς την καταθλιψάρα και μετά, ουράνιο τόξο.η μαμάκα μου και ένας-δυο άνθρωποι ακόμα ήταν εκεί!και τώρα που πρακτικά είμαι μόνη-ενώ τότε θεωρητικά δεν ήμουν- νιώθω καλά.ούτε κλάματα, ούτε τίποτα...λίγα τσιγάρα μόνο παραπάνω, αποφάσεις, σιγουριά και αισιοδοξία.ευχαριστώ όσους ήταν εδώ, όσους θα είναι και την επόμενη φορά και όσους μ'αγαπούν χωρίς να κρίνουν, όσους με παίρνουν αγκαλιά, όσους με ακούνε χωρίς να μιλώ, όσους φοβούνται μην τους πάθω κάτι κακό.σας αγαπώ, αληθινά.
